กลายเป็นว่า เรื่องที่เธอมีสิทธิ์จะถามไถ่ ยังต้องยำเกรง เพียงแค่เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเขา หญิงสาวเลือกที่จะเงียบนับตั้งแต่นั้นมา จนกระทั่งเขาเป็นคนเปิดประเด็นคุยก่อน
“ฉันจะออกไปข้างนอก จะไปกับฉันไหม”
ซึ่งมันผิดวิสัยของเขา ปกติเวเดนแทบไม่มีความคิดนี้อยู่ในสมอง อย่าว่าแต่ยอมให้เธอออกจากกรงทองแห่งนี้ แค่เดินห่างกัน ยังจะมีเคือง ถามว่าเธอรู้ได้ยังไง ดูจากการกระทำ และความหึงหวงที่เขามีสิ
......ก็พอจะรู้แล้ว
“ไปไหนคะ”
หญิงสาวช้อนตาถาม ในขณะมือพัลวันอยู่กับการถักผ้าพันคอ เวเดโน่เก็บโทรศัพท์บนหัวเตียงของตัวเองลงกระเป๋าใต้เสื้อสูท หลังแต่งตัวเสร็จ เพื่อเตรียมความพร้อมกับการเดินทางต่อ ก่อนชำเลืองมองเธอ คิดจะถามเกี่ยวกับของที่อยู่ในมือหญิงสาว เพราะสีที่เธอทำนั้นมันไม่ได้เข้ากับสาวเจ้าเลยสักนิด แต่กลับเลือกที่จะตอบอย่างอื่น
“ประชุม”
พลางชะงัก เลิกคิ้วสูง เมื่อเห็นเธอส่ายหน้า
“งั้นไม่ไปค่ะ”
