หลายวันต่อมา คณิณนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของที่บ้าน มือถือเครื่องหรูถูกยกขึ้นแนบหู เสียงปลายสายที่เขาไม่ได้ยินมานานดังขึ้นเบา ๆ
“คุณคณิณคะ” เสียงของยิหวาเต็มไปด้วยความลังเลและความกังวล
เขาเอนตัวพิงพนักโซฟา ดวงตาเรียบนิ่ง
“ยิหวา” เขาตอบรับสั้น ๆ
“ฉันขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อคุณไป” เธอเอ่ยขอโทษก้อนเป็นอันดับแรก คณิณไม่ตอบทันที เขาเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“ผมต้องการให้คุณกลับมา”
“คุณยังอยากจะแต่งงานกับฉันอยู่หรือเปล่า”
คำถามนั้นทำให้คณิณถอนหายใจเบา ๆ เขาหลับตาลงครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ไม่ ผมไม่ได้ต้องการแต่งงานกับคุณตั้งแต่แรก จริง ๆ คุณไม่ควรหนีงานแต่งงานด้วยซ้ำ เราควรจะคุยกันก่อน แต่คุณเลือกที่จะไม่คุยกับผมเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย
ตั้งใจจะให้เธอร่วมมือแต่งงานหลอก ๆ สักหนึ่งปีแล้วค่อยให้อิสระแก่กันในภายหลัง แต่เธอกลับไม่ยอมพูดคุยกับ
