ตอนที่ 4: บาปที่ไม่มีใครเห็น…แต่ไม่เคยหายไป
257 คำ
คืนสุดท้ายในบ้านหมายเลข 9/13 พัชรีตัดสินใจจะอยู่เงียบ ๆ และสังเกตทุกอย่างรอบตัวอย่างมีสติ
เธอจัดโต๊ะห้องนอนให้เรียบร้อย เก็บเศษกระดาษและธูปเก่าที่อยู่มุมห้องขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ขณะนั้นเอง กลิ่นธูปอ่อน ๆ ลอยมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ทำให้หวาดกลัว พัชรียิ้มและพึมพำในใจว่า “ฉันเข้าใจแล้ว”
เรื่องทั้งหมดไม่ใช่เรื่องผี แต่เป็น สะท้อนของกรรมในอดีต — ของคนที่เคยทำผิดโดยไม่ขอโทษ คนที่เคยทิ้งความเจ็บปวดให้ผู้อื่น แต่ไม่เคยเห็นค่าและไม่เคยสำนึก
พัชรีนั่งลง เขียนข้อความสั้น ๆ วางไว้บนโต๊ะ:
"ขออโหสิกรรมให้ใครก็ตามที่เคยเจ็บปวดในบ้านนี้ ให้สบายใจ"
และในคืนต่อมา กลิ่นธูปก็จางลงอย่างช้า ๆ
พัชรีเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังซอยที่เงียบสงัด เธอรู้สึกได้ถึงความว่างเปล่า — แต่ไม่ใช่ความว่างเปล่าของความกลัว แต่เป็น ความสงบที่เกิดจากความเข้าใจ
บ้านหมายเลข 9/13 ไม่ใช่บ้านผี แต่เป็น บ้านสะท้อนใจ
สะท้อนถึงสิ่งที่เราทำต่อผู้อื่น แม้ใครจะไม่เห็นก็ตาม
บางครั้งบาปหรือความผิดไม่ได้หายไป แต่สามารถละลายด้วย ความมีสติและการให้อภัย
พัชรีก้าวออกจากบ้านด้วยใจสงบกว่าเดิม เธอรู้ว่า กรรมอาจตามเราอยู่เสมอ แต่สติและการทำความดี สามารถเยียวยาได้
- ผู้เขียน
