บทที่ 20

1448 คำ

"แม่ล่ะครับพ่อ" กลับมาถึงบ้านก็ไม่เจอผู้เป็นแม่ ที่จริงก็ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นด้วยแหละ แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะถามหา "ก็ไปเยี่ยมเมียลูกนั่นแหละ" ราชสีห์กลับมาก็ไม่เจอภรรยาเหมือนกัน แต่นางฝากความกับแม่บ้านไว้ "เมียผม? เออ..เธอเป็นอะไร" เขายังไม่ชินกับคำนี้ และคิดว่าคงจะไม่ชินง่ายด้วย "เห็นฝากข้อความไว้ว่าเมียของลูกไม่สบาย" ราชสีห์กลับมาถึงก็นั่งดูข่าวธุรกิจ จนลูกชายกลับมา "ไม่สบาย?" ..ทำร้ายร่างกายคนอื่นมา แต่ตัวเองกลับไม่สบายเนี่ยนะ เขายังคิดว่าเธอทำร้ายสุชาดาก่อน "เราก็น่าจะไปเยี่ยมหน่อยนะ" ผู้เป็นพ่อละสายตาออกจากหน้าจอแล้วหันมาพูดกับลูกชาย "แม่ไปแล้วทำไมผมต้องไปด้วยล่ะ" จบคำพูดก็เดินขึ้นบ้านไปแบบไม่สนใจ บ้านปรัชญานนท์.. "แม่ว่าน่าจะไปหาหมอหน่อยนะ" ไออุ่นขึ้นมาเยี่ยมลูกสะใภ้บนห้องก็เห็นว่านอนซมอยู่ ที่นางรู้ เพราะแม่ของมายมิ้นท์โทรไปส่งข่าวว่าลูกสาวขอนอนค้างที่นี่ เพราะไม่ค่อยสบาย "ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม