บทที่ 25 ไม่ใช่ฝัน

1884 คำ

หอพักส่วนตัวศิลปิน ถึงแม้ว่าทั้งสองจะปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ทว่าไอดอลหนุ่มก็ยังคงไม่วางใจ เขาเอาแต่ตามเกาะติดเมเนเจอร์สาวแจราวกับลูกลิง เขากลัว กลัวว่าทุกอย่างจะเป็นเพียงฝัน ถ้าตื่นขึ้นมา แล้วจะพบว่ามันไม่ใช่ความจริง มันคงจะเจ็บเกินที่จะรับไหว แกร็กๆ ในขณะที่พีชกำลังล้างจานอยู่ ก็ชักจะทนความวอแวของเขาไม่ไหวอีกต่อไป แกร็ก! หญิงสาวคว่ำจานลงที่วางเสียงดัง ก่อนจะหรี่ตามมองร่างสูงตรงหน้าอย่างดุๆ "ไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวค่ะ" "พีชล้างจานก่อน เสร็จแล้วเดี๋ยวยกข้าวไปให้” หญิงสาวเอ่ย แต่ทว่า">ชายหนุ่มกลับไม่ยอมฟัง เขายังคงเกาะเอวบางเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย "ถ้าไม่ไปนั่งรอที่โต๊ะ พีชจะกลับหอแล้วนะ” หญิงสาวเอ่ยขู่ เมื่อเห็นร่างสูงยังคงนิ่ง ก็ทำท่าทางจะหมุนตัวกลับ พรึ่บ ตึก ตึก ตึก ได้ผล คนตัวโตเดินคอตกไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวทันที ก่อนจะเอามือเท้าคางด้วยใบหน้าหงอยๆ จ้องมองมาที่คนตัวเล็กในค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม