หนึ่งปีผ่านไป
ปกรณ์พาร์ท
ทุกคนมีภารกิจที่แตกต่างกันไปตามพื้นฐานบริบท ส่วนน้องหนูอัญญารินทร์ของผมเป็นนักศึกษาปีหนึ่งที่กำลังขึ้นปีสองในภาคการศึกษาถัดไป เปรมมนัสไอ้หมอกีเพื่อนรักอีกคนของผมก็ทำในหน้าที่ผู้บริหารอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ถือเป็นการเรียนรู้งานที่ก้าวกระโดดเลยก็ว่าได้ แต่มันก็แอบไปหาที่เปิดคลินิกของมันอยู่ ก็มาชวนผมนี่แหละให้ออกหน้าแทนมันที เพราะมันต้องบริหาร 80-90% เวลาที่จะเอามาดูแลคลินิกก็เท่ากับประมาณ 10-20% เท่านั้น แต่ก็ไม่อยากทิ้งวิชาที่ร่ำเรียนมา มันก็โยนมาให้ผมนี่ซิ!! เวรแล้วมั๊ยล่ะ โรงพยาบาลของครอบครัวก็ต้องบริหาร คลินิกก็ต้องทำเพราะรักเพื่อน อีกอย่างได้ลงมือปฏิบัติเองก็ดีถือเป็นการปัดฝุ่นวิชาที่เรียนมา เพราะอยู่ที่โรงพยาบาลได้แต่นั่งเป็นผู้บริหาร
ส่วนเรื่องของเฮียเปรมกิจกับแม่ของน้องเอ๋ย ถ้าไม่ช่วยก็คงไม่คืบหน้าอย่างแน่นอน เอาว๊ะ เป็นไงเป็นกัน คงต้องไปปรึกษาหารือกับบ้า
