“นี่เธอรำคาญพี่เหรอ?” ใบหน้าหล่อแต่ร้ายกาจมองไปยังหญิงสาวรุ่นน้องที่ยืนห่างออกไปจากตัวเขาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องรีบเดินออกไปก่อนเขาด้วย ทั้งๆที่พวกเราก็สามารถเดินออกไปพร้อมๆกันได้
“เปล่าสักหน่อย” ใบหน้าเรียวเล็กส่ายหน้าไปมาพลางยกมือขึ้นมาเกาแก้มขาวเนียนของตัวเองอย่างงุนงง มองดูเขาแล้วเกิดความไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ดูแปลกไปคำพูดพวกนี้ก็อีก
‘กินยาแล้วลืมเขย่าหรือเปล่า?’
พาฝันครุ่นคิดอยู่ภายในใจถึงสิ่งที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้คิดไปคิดมาก็พาลนึกรำคาญเขาขึ้นมาเสียดื้อๆ
“อย่ามาพูดว่าไม่ใช่ทั้งๆที่หน้าตาเธอมันฟ้องออกมาขนาดนี้!!” หนุ่มบริหารยกมือขึ้นกอดอกพิงผนังกำแพงมองใบหน้าเธอ ทำมาเป็นบอกว่าเปล่าไม่ได้รำคาญแต่ดูหน้าตาเธอตอนนี้สิคิดว่าคนอย่างเขาจะไม่รู้เลยหรืออย่างไร พาฝันกรอกตามองบนมองคนพี่แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปหา คว้าหมับเข้าที่ท่อนแขนกำยำเอ่ยบอกกับเขาว่าอย่าทำตัวเหมือนเด็กน้
