ลูกน้องของประธานมุรามาสะและลูกน้องของคาลได้ยืนเผชิญหน้าแล้วเปิดกระเป๋าเอกสารออกพร้อมกัน ก่อนจะหันด้านหน้าของกระเป๋าเข้าหากัน ทำให้มองเห็นว่ากระเป๋าของด้านลูกน้องคาลเป็นถุงพลาสติกสีขาวเล็กๆ หลายถุงบรรจุอยู่ภายในกระเป๋าเอกสาร ส่วนกระเป๋าของลูกน้องประธานมุรามาสะเป็นธนบัตรหลายปึกอยู่ภายในนั้น
ทั้งสองฝ่ายแลกกระเป๋ากันและเดินนำกลับไปยังหัวหน้าของตน โดยด้านคาลได้ตรวจนับดูธนบัตรภายในว่าไม่มีการสอดไส้กระดาษเปล่ามาให้ ส่วนประธานมุรามาสะก็ได้ให้จีนเอามีดจิ้มลงไปในถุงพลาสติกเพื่อตรวจสอบว่าใช่สิ่งที่ต้องการหรือไม่ เมื่อจีนตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นของที่ต้องการ ก็พยักหน้าให้กับประธานมุรามาสะว่าของถูกต้อง
“เอาล่ะ เมื่อ ‘ของ’ ที่ได้ถูกต้องตามที่สั่งแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนล่ะ” คาลหันไปบอกประธานมุรามาสะ เพราะเขาไม่อยากจะอยู่ที่นี่นานมากนัก
“ตามสบายครับ จีน ‘ส่งแขก’ ด้วย” ประธานมุรามาสะยิ้มให้คาลอย่างมีเลศนัย ก่อ
