Chapter No.10

1730 คำ

“เขาทำอะไรอยู่นิว” (นั่งเฉยๆ) อีกห้านาทีผ่านไป “ตอนนี้เขาทำอะไรอยู่นิว” (ทำเหมือนเมื่อห้านาทีเมื่อกี้ไง...เอ๊ะ!!) “นั่นแหละ! แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไร” (โอ๊ยนางนี้! เขาก็นั่งมองลูกชายเขาเล่นตุ๊กตาเท่านั้นแหละ ไม่พูดไม่จากะพริบตาบ้างไหมฉันยังไม่เห็นเลย) คนเป็นแม่กระวนกระวายร้อนอกร้อนใจกินไม่ลงนอนไม่ได้ ปลานิลเอาแต่ต่อสายหานินิวทุกๆ ห้านาทีถามว่าพุฒิภัทรทำอะไรบ้าง ถ้าเรื่องนี้ไม่มีปพนมาข้องเกี่ยว ดูเหมือนว่าปลานิลจะติดพุฒิภัทรเอามากๆ แต่ทว่าเจ้าตัวแค่นั่งมองลูกชายตัวน้อยอยู่ห่างๆ ด้วยหลากหลายความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ เด็กชายผิวขาวซีด ผมเป็นลอนคลื่นดกดำกับดวงตาสีน้ำตาลที่เหมือนคนเป็นพ่อนั่งดูรูปถ่ายวัยเด็กของตัวเองเป๊ะ! ส่วนเจ้าลูกชายก็ไม่ได้ใส่ใจคนแปลกหน้าว่าคนคนนี้เป็นใครถึงได้มานั่งจ้องทั้งวัน ปพนยังคงนั่งเล่น นอนเล่นของในมือเหมือนปกติตามเคย “ป๊ะ!” “ค...ครับ!?” “ป๊ะน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม