แช่งชักหักกระดูก (ตอน1)
727 คำ
เคยไหมที่เกลียดใครสักคนแล้วได้แต่เก็บความแค้นเอาไว้ในใจจนกลายมาเป็นคำสาปแช่ง
ระวัง!ว่าเจ้ากรรมนายเวรของคุณอาจมาในรูปแบบของคำสาปแช่ง!
...............................................................................................
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์"
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูวววววยูวววววว"
"สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่ปริญ"
"มีความสุขมากๆนะคะ"
"ขอให้สมความปราถนานะคะพี่"
เสียงปรบมือเกรียวกราวพร้อมคำอวยพรมากมายที่ต่างก็กล่าวคำอวยพรให้กับปริญ ชายหนุ่มร่างหน้าตาดี ดีกรีผู้จัดการแผนกฝ่ายบุคคลที่มีอายุงานมากกว่า10 ปี
"ขอบคุณทุกคนนะครับ ขอบคุณมาก" เสียงขอบคุณจากปริญ ดูเหมือนเขาจะเป็นที่รักของพนักงานในที่ทำงาน ทุกคนต่างพากันรวมตัวตัว เซอร์ไพรส์เขาด้วยเค้กวันเกิดก้อน โต
ตลอดระยะเวลา10ปีที่เขาทำงานที่บริษัทนี้มา เขามีแต่ผลงานเป็นที่ถูกใจของผู้บริหารล้วนแล้วแต่ให้ความไว้วางใจเขา เพราะเขาสามารถสร้างภาพลักษณ์ที่่ดีให้กับบริษัทไม่ว่าจะเป็นการคัดคนที่มีคุณภาพ หน้าตาดี บุคลิกดี การศึกษาดีเขามาทำงาน และพนักงานคนใดที่อ่อนด้อยหรือมีปัญหาเขาก็สามารถจัดการได้จนจบไม่มีเรื่องให้เป็นที่ระเคืองใจของผู้หลักผู้ใหญ่ในบริษัทเลย ทุกๆปีเขามักจะได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นและ
ปรับฐานเงินเดือน รวมไปถึง ตำแหน่งด้วย และมีข่าวแว่วว่าผู้บริหารเห็นแววความสามารถจนถึงขั้นจะโปรโมทเขาสู่ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดให้เขาด้วยเลยเพราะจังหวะผู้อำนวยการคนเดิมกำลังจะลาออกและตัวเขาเองก็เคยไปช่วยงานของแผนกนี้อยู่ช่วงหนึ่งเพราะขาดพนักงานอย่างกะทันหันเขาจึงเสนอตัวไปช่วยโดยไม่ได้มีใครร้องขอ ทำให้ผลงานของเขาเป็นที่ประจักษ์ชัด
"ปีนี้พี่จะต้องได้โปรโมทแน่เลยค่ะ" แตงกวาน้องผู้หญิงคนหนึ่งในแผนกการตลาดเยินยอเขา
"พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ รอผู้ใหญ่เรียกคุยก่อนดีกว่า" คำพูดเหมือนจะถ่อมตัวแต่ก็มีนัยนิดๆ
"แต่คุณนิพนธ์เขากำลังจะออกไม่กี่เดือนนี้แล้วนี่ค่ะ เขาแจ้งล่วงหน้ามาตั้งนานแล้วแค่อยู่ช่วยไปก่อนจนกว่าจะหาคนมาแทนได้อีกอย่างหนูยังไม่เห็นใครเหมาะเท่าพี่เลยค่ะ"
"พูดเกินไปพี่เองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไรหรอก" เขาแกล้งถ่อมตัวถึงแม้ว่าในใจค่อนข้างเชื่อมั่นว่ามีโอกาสมากโข
"แบบนี้หนูขออวยยศล่วงหน้าเลยนะคะท่านผุ้อำนวยการ" แตงกวาป้อนลูกยอเขาไปอีก
"ขอบคุณครับ" เขายิ้มกริ่ม
ปริญเป็นผู้ชายหน้าตาดีมีความสามารถและค่อนข้างมั่นใจในตนเอง โดยเฉพาะเรื่องงานที่ต่างก็มีคนสรรเสริญเขา และผู้บริหารที่ให้ความไว้วางใจเขาประหนึ่งเป็นการให้ท้า
ยกลายๆจนเขาเริ่มยกตัวลอยเหนือคนอื่น บวกกับพนักงานไม่มีใครกล้าที่จะหืออือต่อหน้า มันเลยกลายเป็นความกระหยิ่มยิ้มย่องให้เขาลำพองตัว และเชื่อมั่นในตนเองแบบ
สุดๆ ชนิดที่ว่าไม่เห็นหัวใครก็ว่าได้ เพราะอะไรนะหรือทุกคนมักจะยอม และเยินยอเขาจนเกินเหตุ บังเกิดความหลงตัวแบบทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัวและเป็นไปตามคาดเขาได้รับ
การโปรโมทขึ้นแท่นทันทีที่นิพนธ์ผู้จัดการคนเก่าได้สิ้นสุดการทำงาน
"โอ้โหแบบนี้ต้องพาพวกเราไปเลี้ยงนะคะ" แจงน้องในแผนกการตลาดเดินมาแสดงความยินดีพร้อมประจบทานของฟรี
"ว่าแล้ว พวกอยากกินของฟรี แต่ก็ได้นะ อยากกินอะไรดี" ปริญตอบอย่างเสียไม่ได้
"ไปพวกเราไปถล่มว่าที่ผู้อำนวยการกันหน่อยเร็ว" จิ๊บส่งเสริมคำพูดของแจง
"แบบนี้ต้องเลี้ยงชุดใหญ่นะคะรวมฝ่ายบุคคลกับการตลาดเพราะว่าเรามีเจ้านายคนเดียวกัน" นิดเดินเข้ามาสมทบ
"จัดไปเห็นแก่น้องๆ ที่รักทุกคน" เขาแค่ไม่อยากเสียหน้าเพราะว่าพนักงานพากันช่วยพูด
"เย้ๆ" เสียงเฮของพนักงานในแผนก
...................................................................................................................
- ผู้เขียน
