“ โอ๋ ไม่ร้องนะครับคุณ หนูไม่ได้งี่เง่า เฮียเข้าใจ” ออกัสปลอบน้องออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วโอบกอดน้องอย่างเข้าใจ
“ฮึก! ซัมเมอร์สับสน ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง”
ซัมเมอร์ยังคงสะอื้นแล้วก็พูดในวงแขนของพี่
“ หนูไม่ต้องทำอะไร เฮียพร้อมเข้าใจหนูทุกอย่าง อย่าคิดมากนะ หนูไม่ได้ดูงี่เง่าในสายตาเฮียเลยแม้แต่นิดเดียว เฮียเข้าใจ” ออกัสพูดออกมา แล้วบอกน้องให้สบายใจ เพราะเขาไม่ได้เห็นว่าน้องงี่เง่าเลยจริงๆ
แอรด
“ โจ๊กมาแล้วครับนาย” เป็นมิกซ์ที่เปิดประตูเข้ามา วางโจ๊กไว้ให้ก่อนที่จะออกไปตามสัญญาณมือของเจ้านายให้ออกไปข้างนอกห้อง
“ ไหนเฮีย ดูหน่อยสิ ตาบวมหมดแล้ว ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวเราไป กินโจ๊กกันแล้วรอกินยานอนพักผ่อน จะได้แข็งแรงเร็วเร็ว ดีมั้ย” ออกัสพูดไปเช็ดน้ำตาให้น้องไป ซัมเมอร์พยักหน้าให้พี่อย่างไม่ดื้อ
“ ให้เฮียป้อนไหม” ออกัสถามยิ้มยิ้ม
“ กินเองค่ะไม่ต้องป้อน” ซัมเมอร์ตอบออกมาอย่างอ่อมแอ่ม
