บทที่ 4 ตามติด
1114 คำ
ออกัสและซัมเมอร์เดินมาพบคุณวิลาวัลย์ ที่ห้องรับแขก
"มาแล้วค่ะคุณป้า" ซัมเมอร์ทักทายผู้ใหญ่ที่ชุบเลี้ยงเธอแทนมารดาและบิดาของเธอหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปทั้งคู่
"คนสวยของป้า มาคะมานั่งข้างๆป้า"คุณวิลาวัลย์ พูดออกมาอย่างใจดี
"ไปไหนครับคุณแม่วันนี้" ออกัสถามมารดาออกมาแล้วทิ้งตัวลงนั่งจองหน้าซัมเมอร์
"ไปทำบุญศาลหลักเมือง วัดพระแก้วไง วันเกิดน้องค่ะลูก" มารดาตอบบุตรชายออกมาอย่างใจดี
"คนเยอะ น่าเบื่อ"
"ออกัส วันนี้วันเกิดน้อง ให้น้องสักวันไม่ได้เหรอลูก"
"ครับ ผมจะให้น้องทั้งวันทั้งคืน คุณแม่พอใจมั้ยครับ"
"ดีค่ะ" คุณวิลาวัลย์พูดออกมา โดยไม่รูั้นัยยะที่บุตรชายของเธอพูด
"มาแล้วจ๊ะแม่จ๋า" คุณปกรณ์เดินลงมาจากชั้นบนแล้วพูดกับภรรยาอย่างอารมณ์ดี
"นานมากค่ะ ให้ลูกเมียรอไม่น่ารักเลย" คุณวิลาวัลย์ต่อว่าสามี
"อย่าบ่นจ๊ะแม่จ๋า เดี๋ยวไม่สวยน๊า" คุณปกรณ์หยอกภรรยา
"หึ ผู้บริหารบริษัทสินเชื่อยักษ์ใหญ่ แถมยังเป็นมาเฟียอีกต่างหาก ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังอ้อนภรรยาราวกับลูกแมว"ออกัสแซวบิดาของตนเอง
"555 ลูกชายไม่รู้อะไร ถ้าเมียแฮปปี้ ชีวิตเราจะสงบและมีความสุข ชีวิตยังมีค่า อย่าคิดซ่าส์กับเมีย เดี๋ยวมีคนที่รักมีเมียก็จะรู้เอง"คุณปกรณ์ตอบกลับลูกชายอย่างอารมณ์ดี
ออกัสยักษ์ไหล่ เพราะเขาคิดว่า จะไม่เป็นอย่างบิดาเป็นแน่
"เอาหละ ไปกัน นกแก้ว ไปบอกศักดิ์เตรียมรถ พร้อมแล้ว"คุณวิลาวัลย์ บอกหัวหน้าแม่บ้านของเธอ
"ค่ะคุณผู้หญิง"นกแก้วรับคำแล้วรีบไปจัดการ ตามคำสั่ง
ศาลหลักเมือง
ซัมเมอร์ไหว้ขอพร ออกัสก็เดินตามนั่งข้างทุกที่ ค่อยบังหลังกระโปรงให้น้อง
"หึ ที่หลังอย่าให้มันสั้นนักนะชุด ขี้เกียจระวังให้" ออกัสบ่นออกมากับซัมเมอร์
"พี่ก็ไม่ต้องระวังสิคะ ซัมเมอร์ไม่ได้ใส่สั้นนี่คะ"ซัมเมอร์ก้มหน้าบอกพี่ระหว่างพันผ้า 3 สีที่เสาจำลอง
"เดี๋ยวนี้เถียงเก่งนะ ระวังจะโดนดี" ออกัสพูดออกมาเสียงเรียบ
แต่ทว่าคนฟังคนลุกไปหมด
ซัมเมอร์เดินเข้าไปไหว้ศาลจริงด้านใน ออกัสก็ยังคงเดินตามติดตลอด
และเมื่อเข้ามาด้านใน เขาเองก็นั่งข้างหลังน้องบังให้เวลาน้องก้มไหว้ จริงๆแล้วชุดมันไม่ได้สั้น และเวลาน้องก้ม มันก็ไม่เห็นอะไร แต่หวง คำนี้มันฝุดขึ้นมาในสมองของออกัส และเขาอารมณ์เสีย เมื่อมีคนมองเมียของเขา แม้ภายในวัดเขาก็หวง
ซัมเมอร์ลุกออกมาเติมน้ำมันตะเกียง และเช่นเดิมออกัสเดินตามน้องเหมือนกับเงา
"คุณพี่คะ ดูลูกชายของเราสิ การกระทำมองจากดาวอังคารก็ดูออกว่าชอบน้อง แต่ปากช่างสวนทางกับหัวใจ" คุณวิลาวัย์หันมาคุยกับสามี ทั้งสองคนยืนมองสังเกตุเด็กทั้งสองอยู่ไกลๆ
"นั่นนะสิแม่จ๋า ลูกชายจะรู้ใจตัวเองกี่โมง"
ทั้งสองผู้ใหญ่ แห่งบ้านพรพิศาลพิบูลย์ ยืนคุยกันและสังเกตุการณ์อย่างอารมณ์ดี
"จะไปไหน" เสียงทุ้มของร่างสูงถามออกมา เมื่อเห็นซัมเมอร์กำลังจะเดินไป
"เข้าห้องน้ำค่ะ"
"ไปสิ ไปเป็นเพื่อน"
"ไม่ต้องค่ะ"
"ฉันไม่ได้ขออนุญาตเธอ แต่ฉันบอกว่าจะไปเป็นเพื่อน"ออกัสพูดออกมาแล้วจองตาน้อง
ซัมเมอร์ถอนหายใจ แล้วเดินไป
"มา เอากระเป๋ามาฉันถือให้" ออกัสบอกซัมเมอร์เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องน้ำ
ซัมเมอร์จำยอมส่งกระเป๋าให้พี่ เพราะคิดว่าเธอคงเลี่ยงไม่ได้
เมื่อน้องส่งกระเป๋าให้ ออกัสยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างพอใจ
"พี่เข้าห้องน้ำมั้ยคะ"ซัมเมอร์ถามออกมาเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ทำมัย ถ้าบอกว่าเข้า เธอจะรอฉันเหรอ" ออกัสถามออกมา
"อะ เออ ค่ะ พี่รอซัมเมอร์ ถ้าพี่เข้าห้องน้ำ ซัมเมอร์ก็จะรอพี่" ซัมเมอร์พูดออกมาแล้วยิ้มบางๆ
น่ารัก ในสมองของออกกัสคิดแบบนั้นเมื่อเห็นรอยยิ้มที่เขาชอบมองเป็นประจำ ฉายขึ้นมาบนใบหน้าของซัมเมอร์
"อืม เขาก็ได้"ออกัสพูดออกมาแบบนั้น แล้วส่งกระเป๋าของซัมเมอร์คืนให้เธอ และส่งโทรศัพท์ตัวเองให้น้อง
"ถ้ามีสายเข้าก็รับได้นะ เพื่อใครมีธุระด่วน หรือคุณพ่อคุณแม่โทรมา" ออกัสบอกซัมเมอร์แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ซัมเมอร์มองตามแผ่นหลังหนาของร่างสูงนั้นที่เดินเข้าห้องน้ำ
ไม่นาน ร่างสูงก็เดินกลับมาโทรศัพท์ในมือของซัมเมอร์ดังพอดี
"โทรศัพท์พี่ดังคะ"
"อืมรับให้หน่อย" ออกัสพูดออกมาแบบนั้น แล้วดึงกระเป๋าซัมเมอร์ไปสะพาย
ซัมเมอร์ก็กดรับอย่างงงๆ
"ฮัลโล ป๊าขา คืนนี้จะมาหามิลล์มั้ยอ่า คิดถึง" ซัมเมอร์ช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะตอบตะกุกตะกัก
"อะ เออ ไม่ทราบค่ะ เดี๋ยวแจ้งให้นะคะ" ซัมเมอร์ตอบแค่นัั้นแล้วกดวาง ก่อนจะยืนโทรศัพท์คืนพี่
"ใครโทรมา มีอะไรอะ" ออกัสถามน้องออกมาอย่างไม่คิดอะไร
"ออ เออ คนโทรมาเขาบอกว่า ป๊าขา คืนนี้จะมาหามิลล์มั้ย คิดถึง" ซัมเมอร์พูดแค่นั้น แล้วเดินหนีไปหาคุณลุงคุณป้า
ตัวของเธอชาไปทั้งตัว
ชิบหาย ออกัสคิดอย่างนั้นในหัว มิลล์คือคนที่เขาเคยใช้เงินซื้อมาบริการ ไม่ได้มีสถานะใดๆ ชอบโทรมาหารเขาบ่อยครั้งเพื่อขายงาน แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร วันนี้เขาลืมเรื่องนี้ไปสนิท ดันยื่นโทรศัพท์ให้น้องถือ เพราะอยากให้น้องรู้สึกว่าตัวเองไว้ใจ แต่ไม่คิดว่ามันจะแจ๊คพอทขนาดนี้ ซัมเมอร์เดินไปหาคุณลุงคุณป้าอย่างเหม่อลอย
พี่มีคนอื่นหลายคน อันนี้เธอรู้มาตลอด ถึงหักห้ามใจไม่คิดสานสัมพันธ์กับพี่ทั้งที่รู้สึกมาตลอด
ถึงพี่จะชอบอธิบายกับคุณป้า ว่าแค่ซื้อกิน เธอก็เจ็บหัวใจอยู่บ่อยครั้งที่ได้ยิน
แล้วพี่มาทำเรื่องเมื่อคืนกับเธอทำมั้ย นี่คือความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลาหลังจากรับโทรศรัพท์ของพี่
- ผู้เขียน
