ตอนนี้ ซัมเมอร์ลงไปกองนั่งลงตรงพื้น เพราะเธอเหนื่อย เธอทั้งตี ทั้งด่าพี่ แต่พี่ก็ยืนทนอยู่อย่างนั้น
ออกัส ขุกเข่านั่งตามน้อง
"หนู ตาบวมหมดแล้ว" ออกัสพูด แล้วเอื้อมมือ มาเช็ดน้ำตาให้น้องอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าร่างบางนั้นจะเจ็บ
ซัมเมอร์เหนื่อยหอบ นั่งเอาหัวพิงตู้เสื้อผ้า อย่างหมดแรง
"ออกไป ปล่อยซัมเมอร์ออกจากชีวิตพี่สักที" ร่างบางพูดออกมาน้ำเสียงแผ่วเบาอย่างไร้เรี้ยวแรง
"ขอเฮีย เรื่องอื่นเถอะ เรื่องนี้เฮียให้หนูไม่ได้"ออกัสบอกน้องแล้วพยายามดึงน้องมากอด
ซัมเมอร์จะขืนตัว แต่เธอหมดแรง จะผลักพี่แล้ว เลยต้องปล่อยให้พี่กอดเธออยู่อย่างนั้น
แขนของออกัส ขึ้นรอยแนวไม้แขนเสื้อที่น้องฝาด เป็นแนว ซัมเมอร์มองเห็นแขนของพี่ เธอเองก็น้ำตาร่วงลงมาอีกครั้ง เพราะนึกขึ้นได้ ว่าฝาดพี่ไปไม่น้อยเลย แต่เธอยอมรับว่าโมโหมากจริงๆ
"เจ็บมั้ย" เสียงของน้องถามออกมาเบาๆแล้วลูบเข้าที่แขนของพี่ที่เป็นร้อยนูนตามแ
