แกสตันเริ่มหมดหวังจะได้เจอตัวกริมม์ ตั้งแต่วันนั้น เขาใช้เวลาตามหาเด็กหนุ่มจนแทบไม่ได้หลับได้นอน ลูกน้องของเขาก็เช่นกัน ถูกผลัดเปลี่ยนกันออกตามหาตัวกริมม์เรียกได้ว่า ทั้งกลางวันและกลางคืน
ในวันนี้ ขณะที่แกสตันกำลังทอดถอนใจอย่างเหนื่อยล้าอยู่บนโซฟาห้องรับแขกในบ้านตัวเอง ความวุ่นวายอีกเรื่องก็กำลังย่างกรายเข้ามา
"บอสครับ พลอยมาหาครับ" เขาหันไปตามเสียงเรียกของโทมิ
"ห้ะ!"
"คิดถึงบอสจังค่ะ ช่วงนี้ไม่ไปที่ร้านเลยนะคะ" เข้ามาถึงพลอยก็หย่อนก้นลงบนตักผู้เป็นนายทันที เธอไม่รู้เหรอว่ามันน่าหงุดหงิด
"มาทำไม ฉันเคยบอกให้มารึไง" เขาดันหญิงสาวให้ลงจากตัก แต่เธอยังคงดื้อดึง
"ไม่เคยบอกค่ะ แต่อยากมา"
"ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ชอบให้ใครมาจู้จี้จุกจิก"
"บอกตอนไหนคะ จำไม่เห็นได้เลย" พลอยลอยหน้าลอยตา
"แกเป็นใคร!!!" ซินเข้ามาได้จังหวะพอดี ในทางหนึ่งแกสตันรู้สึกโล่งอก แต่ว่า อีกทางหนึ่งก็รู้สึกหนักใจอยู
