ช่วงค่ำก่อนวันงานทำบุญบ้าน นางน้อยเดินตรวจตราความเรียบร้อยจนเป็นที่พอใจ จึงออกมานั่งบนแคร่ใต้ถุนบ้าน รอหลานชายที่ขอตัวออกไปทำธุระกลับมา มีญาติสองสามคนนั่งอยุ่เป็นเพื่อน รวมทั้งพูดคุยถึงงานที่จะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้
“ได้ยินว่าหลวงพี่ชิดอาพาต” ยายนวลกล่าวขึ้นขณะเช็ดน้ำหมากที่มุมปาก
“ฉันก็ได้ยินมาว่ายังงั้นเหมือนกัน” น้าน้อยตอบ “เห็นไอ้ทิศสนมันมาพูดที่ตลาด ตอนนี้อยู่โรง’บาล”
“แล้วทิศสนบอกหรือเปล่าว่าท่านเป็นอะไรเหรอ” ตาย้อยที่นั่งอยู่โคนต้นไม้ร้องถาม
“ยังไม่รู้ หมอยังไม่บอกเลย” นางน้อยตอบยายนวลเลยหันมาสนใจเรื่องของเรืองฤทธิ์แทน
“แล้วหลานชายเอ็งนี่เมื่อไรจะแต่งวะน้อย ได้ข่าวว่ามีสาวๆ มาหาถึงบ้าน”
นางน้อยถอนหายใจพรืด นึกถึงหลานสะใภ้ในดวงใจแล้วยังเสียดายไม่หาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีความหวังว่าเรืองฤทธิ์จะหันมาสนใจคนที่นางแนะนำให้
“ไม่รู้มัน จะเอาไงฉันเองก็ไม่รู้ ไอ้นี่มันเรื่องมาก เห็นบอ
