“พอแล้วก็ได้เจ้าค่ะ”
“ไปนั่งพักศาลาด้านนั้นเถอะ ติดริมลำธารสายเล็ก เจ้าน่าจะชอบ" หลี่ชิงหลงกล่าว มู่เหอฮวาหน้าแดงซ่าน… สวนที่นี่ ศาลาติดลำธาร นางจำได้ว่านางแต่งฉากที่พระเอกกับนางเอกมีอะไรต่อมิอะไรกันกลางริมธาร นางเอกกำลังหยัดตัวกลางลำธาร ยืนจับโขดหินหันสะโพก …อ๊ากกกก ตอนแต่งไม่คิด แต่ตอนนี้ดันมีตัวตนของตัวละครขึ้นมาจริงๆ มันก็อดคิดไม่ได้เลย ให้ตายเถอะ
“เจ้าร้อนหรือ” หลี่ชิงหลงเห็นใบหน้าของนางแดงไปหมด ก็ถามด้วยความเป็นห่วง มู่เหอฮวาส่ายหน้า นางมองหน้าเขาแทบไม่ได้ ในเมื่อนางนึกถึงฉากนั้น อวัยวะหลายอย่างที่นางบรรยายอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน แน่นอนพระเอกก็ย่อมต้องมีกล้ามเนื้อแน่น และใหญ่ยาวอวบ นางมองหน้าเขาก็คิดถึงแต่สิ่งนั้น
…นางช่างวิปริต ฮืออออ
ฟ่านชวี่จิงที่ติดตามมา เขาไปตามหานางที่ลานฝึกซ้อมขี่ม้าในเมืองหลวง แต่ก็ไม่พบ ความโกรธพลุ่งพล่านไปหมด ก่อนเขาจะนึกได้ว่าหลี่ชิงหลงเพิ่งสร้างสวนผลไม้เป
