เวลาผ่านไปเร็วมาก มาเบลนอนกอดเอเดนร้องไห้ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว
“เบลไม่ต้องร้อง ตาบวมหมดแล้วครับ” เขาลูบหัวเธอปลอบคนตัวเล็กในอ้อมกอด
“อีกสามเดือนเอเดนไปหา โอเคไหม”
มาเบลพยักหน้า
“ดูแลตัวเองดีๆ เลิกร้อง ตาบวมหมดแล้วพรุ่งนี้ไม่สวยนะ” เขาเชิดน้ำตาให้เธอ
“เอเดนต้องทำตัวดีๆ อย่าให้เบลต้องเป็นห่วง”
“สัญญาเลยครับ จะเปิดแล็ปท็อปตลอดเวลาที่อยู่คอนโดโอเคไหม”
“โอเคค่ะ”
@สนามบิน
เพื่อนๆ ทุกคนรวมตัวเพื่อมาส่งมาเบล เอเดนมีสีหน้าเศร้ามาก เฌอรีนที่เห็นแล้วสงสารพี่ชายอย่างมากจนเริ่มร้องไห้แล้ว
“เฌอพี่เบลไปแป๊บเดียวพี่เดนไม่เป็นอะไรหรอก” เจเจลูบหลังเฌอรีน
มาเบล เดินมากอดเอเดน แล้วก็บ๊ายบายทุกคน เอเดนยืนมองมาเบลจนลับตา
เลโอเดินมากอดคอเพื่อนรัก “ไหวรึเปล่ามึง ตามไปไหม งานที่นี่กูช่วยเอง”
“ขอบใจเลโอ กูอยู่ได้”
เลโอพยักหน้า เมื่อเพื่อนยืนยันแบบนั้น
@อเมริกา
มาเบลมาถึงที่พัก ต้องทำอะไรหลายอ
