ตอนที่ 4 ชีวิตฉันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!?
1232 คำ
หลังจากที่ฉัน ‘ยอม’ ให้มีลูกน้องมาเฟียตามอารักขาแทนการถูกจับไปอยู่คฤหาสน์ของเรย์จิ ฉันก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง…
…แต่ฉันคิดผิด!!!! 😱💀
วันรุ่งขึ้น
ฉันก้าวเท้าเข้าไปใน มหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น (TIU) ตามปกติด้วยหัวใจที่ยังไม่ฟื้นตัวจากเหตุการณ์เมื่อคืน
แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ—
ฉันมีผู้ชายตัวโตใส่สูทดำสองคนเดินตามมาด้วย!!!! 😱💥
“......”
“......”
ทั้งมหา’ ลัยเงียบกริบไปสามวินาที ก่อนที่เสียงซุบซิบจะเริ่มดังขึ้นราวกับไฟลามทุ่ง!!!
“เห้ยๆๆๆ ดูนั่นดิ!?”
“นั่นมันมินาเอะนี่!? ทำไมมีบอดี้การ์ดเดินตามวะ!?”
“อย่าบอกนะว่าที่บ้านเป็นมาเฟีย!!?”
ม่ายยย!!! พวกแกเข้าใจผิดแล้วววว!!! 😱😭
ฉันพยายามเดินก้มหน้าก้มตา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่พูดตรงๆ เลยว่า—มันเป็นไปไม่ได้! 😵💫
ขนาดฉันแค่ขยับตัว นักศึกษาคนอื่นยังเหลือบมองด้วยสายตาตื่นเต้นสุดขีด ราวกับฉันเป็นซูเปอร์สตาร์ หรือไม่ก็นักโทษที่เพิ่งแหกคุกมา!
“เฮ้ยๆๆ บอดี้การ์ดสองคนนั่นโคตรโหดอะ ดูดิ!”
“แม่งหล่อแบบหล่อดุๆ ด้วย! แต่แบบนี้แสดงว่า…มินาเอะซังเป็นลูกสาวมาเฟียจริง ๆ เหรอวะ!?”
ลูกสาวมาเฟียพ่องงง!!! 😱💀🔥
ฉันแทบอยากจะวิ่งหนีออกจากมหา’ ลัยไปซ่อนตัวอยู่ใต้กองดิน แค่วันแรกก็มีข่าวลือบ้าๆ แบบนี้แล้วเรอะ!?
ฉันเร่งฝีเท้าเดินไปที่คณะให้เร็วที่สุด หวังว่าถ้าเข้าห้องเรียนแล้ว ทุกอย่างจะสงบลง…
แต่เปล่าเลย…
ในห้องบรรยาย
พอฉันก้าวเข้าไป—
ห้องทั้งห้องเงียบกริบ!!!
แล้ว…
สายตาของเพื่อนทั้งคลาสก็มองฉันเป็นตาเดียวกัน 😱🔥
“...”
“...”
“เห้ยยย!! ทำไมแกมีบอดี้การ์ดฟะ!!!??”
เสียงของ อัยย์ เพื่อนตัวแสบของฉันแผดลั่นห้องทันที!!
บรรยากาศที่เงียบกริบเมื่อกี้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ทุกคนหันมาสนใจฉันแบบ เต็มข้อ!
“ชู่ววว! แกเบาๆ หน่อยสิฟะ!” ฉันรีบลากอัยย์ให้นั่งลง ก่อนจะกระซิบเสียงเครียดสุดๆ
“ฉันอธิบายไม่ถูกอ่ะ… คือเรื่องมันยาว…” 😩
“เรื่องมันยาวบ้านแกสิ!” อัยย์ตบโต๊ะดังปังแล้วหรี่ตาใส่ฉัน
“แกอย่าบอกนะว่า—”
เธอขยับเข้ามาใกล้ แล้วลดเสียงลงเหลือแค่พอให้ฉันได้ยิน
“มันเกี่ยวกับ… ผู้ชายจากแอปเดตคนนั้น เรอะ!?”
สะ…สะดุ้งเฮือก!! 😨
ฉันเผลอสะดุ้งเล็กน้อย ซึ่งอัยย์จับสังเกตได้ทันที
“เห้ย…!?”
เธอเบิกตากว้างขึ้น ก่อนจะคว้าตัวฉันเขย่าไปมาเหมือนฉันเป็นขวดน้ำอัดลมที่ยังไม่ได้เปิดฝา!
“อย่าบอกนะว่า…แกเป็นแฟนมันจริงๆ เรอะ!?!?” 😱🔥
ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อก—ขอโทษนะอัยย์ ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!!
ฉันค่อยๆ พยักหน้าเบาๆ แบบสโลว์โมชั่นสุดๆ ราวกับเป็นซีนหนังดราม่าหนักๆ
“...”
อัยย์ชะงักไปสามวินาที
จากนั้น…
“เฮ้ยยยยยยย!!! แกไปทำอิท่าไหนวะเนี่ยยยยย!!!?!?”
ฉันปิดหน้า ถอนหายใจยาว ๆ
“อัยย์… ฉันไม่รอดอะ…” 😭💀🔥
“เวรเอ๊ย!! แล้วทำไมต้องมีบอดี้การ์ดเดินตามแบบนี้ด้วยฟะ!?”
เสียงของอัยย์เพื่อนตัวแสบของฉันดังขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามล้านแปด เธอเหลือบมองชายฉกรรจ์สองคนที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ไกลอย่างหวาดระแวง พวกเขาสวมสูทดำเนี้ยบ หน้าตาดุดันเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมให้ ‘เฝ้าระวัง’ ตลอดเวลา
และพวกเขา… กำลังจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลาจริงๆ เฮ้ยย! นี่ฉันจะกลืนน้ำลายยังต้องระวังเลยไหมฟะ!? 😱
ฉันพ่นลมหายใจออกอย่างปลงตก ก่อนจะพึมพำเสียงแผ่ว
“มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนไง…”
“ข้อแลกเปลี่ยน!?” อัยย์ขมวดคิ้ว
“ข้อแลกเปลี่ยนบ้าอะไรฟะ!?”
ฉันเหลือบมองซ้ายขวาก่อนจะกระซิบตอบ
“เพราะฉันไม่ย้ายไปอยู่บ้านเขา…”
อัยย์ทำหน้าเหวอทันที ก่อนจะตีไหล่ฉันดัง ป้าบ!
“โอ๊ยยย! แกไปคบกับตัวท็อปของวงการมาเฟียได้ไงฟะเนี่ย!!?!?”
“ฉันไม่รู้วววว!!!” 😭💥
ให้ตายเถอะ! ถ้าเวลาย้อนกลับได้ ฉันจะไม่มีวันยอมให้ไอ้แอปเดตบ้านั่นแมตช์ฉันกับ ‘เรย์จิ คุโรซาวะ’ แน่นอน!!!
“เออ แล้วมันเป็นมาเฟียแก๊งไหนฟะ!?” อัยย์เริ่มโหมดนักสืบทันที เธอหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมค้นข้อมูล
“แกบอกว่าชื่อ เรย์จิ คุโรซาวะ ใช่มั้ย?”
“ใช่…” ฉันพยักหน้า “แต่ว่า—”
ติ๊ก ติ๊๊ก ติ๊๊ก! (เสียงอัยย์พิมพ์มือถือเร็วระดับเครื่องจักร)
เฮ้ยยย! เดี๋ยว! นี่แกจะกูเกิ้ลชื่อแฟน (?) ฉันต่อหน้าฉันเลยเรอะ!? 😵💫🔥
ผ่านไปไม่ถึงสิบวินาที…
อัยย์ก็เงยหน้าขึ้นมองฉัน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที จากที่ตื่นเต้นกลายเป็น… ซีดลงเล็กน้อย 😨💀
“มินาเอะ…”
ฉันเริ่มใจคอไม่ดี “อะไรฟะ?”
อัยย์กลืนน้ำลาย ก่อนจะเลื่อนหน้าจอมือถือมาให้ฉันดู
[เรย์จิ คุโรซาวะ – ทายาทตระกูลคุโรซาวะ ว่าที่หัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในญี่ปุ่น]
[ฉายา: ‘มังกรดำแห่งคุโรซาวะ’]
[ผู้ที่ไม่มีใครกล้าต่อกร]
[ขึ้นชื่อเรื่องความโหด—]
โอ๊ยยยย! ฉันไม่อยากอ่านต่อแล้วโว้ยยย!!! 😱🔥
“แฟนแก…” อัยย์สูดลมหายใจลึก
“มันเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียจริงๆ ว่ะ!!!”
“ฉันรู้แล้วโว้ยยยย!!!” 😭
ฉันแทบจะฟุบลงกับโต๊ะด้วยความสิ้นหวัง
นี่มันอะไรกัน!? ฉันแค่อยากมีแฟนปกติ ไม่ได้อยากมาเป็นนางเอกมังงะแอ็กชันมาเฟียแบบนี้นะเว้ยยยย!!!
พรืด!!!
จังหวะนั้นเอง…
มือถือของฉันก็ดังขึ้น
📱 [สายเรียกเข้า: "เรย์จิ"]
“...”
ฉันกับอัยย์หันไปมองชื่อบนหน้าจอมือถือ พร้อมกัน และสีหน้าของพวกเราก็แข็งค้างไปทันที เหมือนโดนสตั๊นในเกม! 😨
“เห้ยๆๆ นี่มันโทรมาเช็กระยะไกลเลยเหรอวะ!?” อัยย์กระซิบเบาๆ
เฮือกกกกก!!! 😱💥
นี่มันสถานการณ์บ้าอะไรกัน!? ฉันเพิ่งนินทาหมอนี่ไปแค่ไม่กี่วินาทีเองนะ!!!
ฉันหันไปกระซิบกับอัยย์เสียงสั่น
“แกว่าฉันควรรับไหมฟะ…”
“รับเซ่!” อัยย์กระซิบกลับ
“ไม่งั้นแกอาจได้มีคนเพิ่มมาเดินตามอีกก็ได้!!”
เห้ยยย!!! 😱💀🔥
แค่สองคนฉันก็แทบแทรกแผ่นดินหนีแล้วนะโว้ยยย!!!
ฉันกลืนน้ำลาย รีบกดรับสายด้วยมือสั่น ๆ แล้วกรอกเสียงลงไปเบา ๆ
“ฮะ…ฮัลโหล?”
📱 “เธอถึงมหาวิทยาลัยแล้วสินะ”
เสียงทุ้มต่ำจากปลายสายทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก! เฮ้ย! นี่นายเช็กตำแหน่งฉันได้ด้วยเรอะ!?
“อะ…อืม ถึงแล้ว” ฉันตอบเสียงตะกุกตะกัก
“ดี”
“...อ่า แล้ว…” ฉันกลืนน้ำลาย
“นายโทรมามีอะไรเหรอ?”
ปลายสายเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนที่เรย์จิจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ไม่ได้มีอะไร”
“หา?”
“แค่โทรมาเช็กเฉยๆ”
“...เอ่อ…”
“ก็เธอเป็นแฟนฉันแล้วนี่”
“......”
ฉันค้างไปสามวิ ก่อนจะค่อยๆ หันไปกระซิบกับอัยย์เสียงแตกพร่า
“เฮ้ยย! นี่มันโทรมาเช็กฉันแบบแฟนหวงแฟนรึเปล่าวะ!!?”
อัยย์พยักหน้ารัวๆ อย่างตื่นเต้นสุดขีด
“เออออ!! แกเจอคนคลั่งรักเข้าแล้ววว!!”
ฉันแทบล้มทั้งยืน เห้ยยย!! นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม!? มาเฟียสุดโหดคนนี้มันเป็นพวกขี้หวงขนาดนี้เลยเรอะ!!! 😭💀🔥
แถม—
หมอนี่ใช้คำว่า ‘แฟนฉัน’ แบบโคตรลื่นไหลเลยอ้ะ!! 😵
โว้ยยย!!! ฉันขอลาออกจากตำแหน่งแฟน (?) ของมาเฟียได้ไหมเนี่ย!?!? 😭🔥
- ผู้เขียน
