บทนำ 1

586 คำ
“เมื่อไหร่คุณพ่อคุณแม่จะมารับนะ” สาวน้อยร่างเล็กบ่นพึมพำอยู่ขณะที่รอบิดามารดามารับที่สนามบิน พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นว่าบิดาให้คนขับรถมารับเรียบร้อย แถมยังบอกเธออีกว่าพามารดาไปสวีตที่ร้านอาหารสุดหรู สาวน้อยอมยิ้มในความน่ารักเสมอต้นเสมอปลายของบิดา มารดา “คุณหนูครับ” ไอริณหันมองเสียงแหบห้าวอันคุ้นเคย หญิงสาวยิ้มกว้างหันมองหาต้นเสียง “ลุงมี” บุญมียิ้มกว้างให้คุณหนูผู้แสนจะน่ารักและเอาแต่ใจอย่างไอริณ สาวน้อยยิ้มกว้างที่เจอคนในครอบครัว บุญมีอมยิ้มในความน่ารักของคุณหนู “เราไปหาอะไรทานดีกว่านะคะลุงมี หนูหิวมากเลย” ไอริณควงลำแขนแกร่งของลุงบุญมีด้วยความรักและเคารพ โดยไม่สังเกตว่ามีชายหนุ่มใหญ่จ้องอย่างครุ่นคิด เสียดายในความน่ารักของเธอ ไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นเด็กเสี่ยแบบนี้ “ครับคุณหนู” จากนั้นบุญมีขับพาคุณหนูไปร้านกาแฟร้านโปรดของเธอ โดยหารู้ไม่ว่าร้านโปรดของเธอก็เป็นร้านโปรดของใครอีกคนเช่นกัน ไอริณชวนลุงบุญมีผู้แสนจะใจดีมานั่งด้วยในร้านด้วยกัน แต่บุญมีปฏิเสธ ไอริณจึงสั่งกาแฟพร้อมขนมเค้กแสนอร่อยมาทาน โดยไม่สังเกตว่ามีชายหนุ่มคมเข้มมานั่งโต๊ะที่ห่างกันไม่ถึงสองโต๊ะ เขาทั้งหน้าตาดีและยังดูเป็นผู้ใหญ่มากด้วย เหมือนกับบิดาของเธอถึงจะเริ่มมีอายุแต่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี “อร่อยจัง อยากให้ลุงมีทานด้วยจัง” หญิงสาวชิมขนมเค้กพร้อมกับชมเปาะ กิริยาน่ารักน่าชังมันช่างกระตุกใจของชายหนุ่มบางคนที่ห่างไปไม่ไกล เขารู้สึกเสียดายหญิงสาวตรงหน้าเหลือเกิน ไม่น่ามาเป็นเด็กเสี่ยเลยถ้ามาเป็นเด็กเขาก็คงจะดีไม่น้อย ใบหน้าราวกับเพิ่งม.ปลาย แก้มแดง ผมสีน้ำตาลสงสัยคจะเป็นลูกครึ่งอย่างแน่นอน ผิวพรรณขาวผุดผ่อง ใส่กางเกงยีนตัวเล็กรัดรูปเผยให้เห็นลำขาขาว ๆ ยั่วใจผู้ชายอย่างเขายิ่งนัก จู่ ๆ เด็กสาวก็ลุกเดินตรงมาหาเขา เหมือนรู้ว่าเขากำลังมองเธออยู่ “ขอนั่งด้วยนะคะ” ไอริณว่าจบก็นั่งลงทันที โดยไม่ขออนุญาตชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย อยากมองเธอดีนัก แกล้งเสียเลย หน้าหล่อ ๆ ของเขาถึงกลับอึ้ง “มาคนเดียวเหรอคะ” ไอริณถามพร้อมฉีกยิ้มกว้างให้ชายหนุ่ม เธอไม่กลัวเลยหรือไงว่าเขาอาจจะทำร้ายเธอได้ ใบหน้าของเด็กสาวละม้ายคล้ายใครบางคนที่เขารู้จัก “แล้วเสี่ยของเธอไม่มานั่งด้วยหรือไง ถึงมาโปรยเสน่ห์ให้ผู้ชายแบบนี้” ภูชิตถามขึ้น พร้อมกับวางถ้วยกาแฟลงพลางหรี่ตามองเด็กสาวเล็กน้อยอย่างตำหนิ “อะไรนะคะ พี่พูดอะไรนะคะ หนูมาคนเดียวนะคะ ถ้าหนูเป็นเด็กเสี่ยหนูขอเป็นเด็กของพี่ได้ไหมคะ” ไอริณไม่สนคำพูดของชายหนุ่ม แถมปั้นหน้ายิ้มให้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มตรงหน้าเธอร้ายไม่เบาเลยนะ “เด็กบ้า!” ภูชิตส่ายหน้า พลางแกล้งปั้นหน้าครึ้ม ทว่าเผลอยิ้มมุมปากกับความขี้เล่นของหญิงสาว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม