ตอนที่ 14
1352 คำ
ธาวินหอบหายใจถี่ ร่างหนาเกร็งแน่นเมื่อมืออัญญายังคงรูดแก่นกายที่แข็งเกร็งพร้อมกับคลึงพวงไข่อย่างยั่วยวน เสียงครางกระเส่าของเขาดังลอดออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่
“พอแล้ว… ถ้าเธอยังทำแบบนี้ ฉันจะไม่ยั้งจริงๆ” เสียงเขากดแน่น ริมฝีปากเขากัดกรามอย่างเอาไม่อยู่
ไม่รอให้อัญญาตอบ ธาวินจับข้อมือเธอกดลงกับที่นอน พลิกร่างเธอให้นอนหงายถ่างขาออกแท่งเนื้อที่แข็งปนร้อนตอกพรวดเข้าไปในร่องกลีบที่ชุ่มฉ่ำอย่างแรงทันที
“อ๊ะะะ” อัญญากรีดร้องลั่น ตัวสั่นสะท้าน ขาอ่อนแรงแทบเกร็งค้าง ความเร่าร้อนที่เขากระแทกใส่รุนแรงกว่ารอบแรกหลายเท่า
ธาวินไม่ให้โอกาสหายใจ กระแทกซ้ำหนักๆ จังหวะดุดันเต็มแรงจนเสียงเนื้อกระแทกก้องไปทั่วเพนต์เฮาส์ กลีบเนื้อเธอแน่นรัดตรงนั้นของเขาที่ดันเข้าออกจนธาวินสูดหายใจแรง
“อัญญา… เธอจะทำฉันขาดสติเอาจริงๆ” เขากระซิบข้างหู ขณะสะโพกยังคงซัดแรงไม่หยุด
ทุกแรงเสยทำให้อัญญาเสียววาบ ร้อนซ่านจนอกสั่น หวีดร้องสลับครางด้วยความเสียว มือคว้าผ้าปูแน่นก่อนที่ร่างทั้งร่างจะกระตุกแรง น้ำหวานทะลักออกมาตามแรงกระแทกของเขา
ธาวินกดกระแทกอีกครั้งเน้นๆ ลึกจนน้ำใสที่เอ่อคลอไหลซึมออกมา พอเขาถอนสะโพกออกก็ดันกลับเข้าไปเต็มแรงอีกครั้ง ความดุดันทำให้เธอปลดปล่อยตามเขาอย่างไม่อาจต้าน
เสียงของอัญญาดังก้องในห้องหรูทันทีที่ธาวินกระแทกแก่นกายเข้าออกแรงขึ้นเรื่อย ๆ จังหวะหนักหน่วงสลับเร็วรัวราวกับเขาตั้งใจจะให้เธอตาลอย
“อ๊าา… วินนน… เสียววว… อื้อออ” อัญญาร้องจนตาลอย ลมหายใจขาดห้วง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านจนขาอ่อนแทบหมดแรง
ธาวินยกขาเรียวของเธอขึ้นพาดบ่า ก่อนจะกระแทกเข้าไปลึกจนเธอหวีดเสียงสูง “อ๊ะะะ ลึก… ลึกเกินไปแล้ววว…”
เขาก้มลงขบกัดซอกคอ ขณะสะโพกยังคงซัดแรงไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระแทกถี่เร้า “ก็เธอยั่วฉันเองนี่อัญญา… อย่ามาร้องขอให้เบาเลย เพราะคืนนี้ฉันจะไม่ให้เธอเหลือแรงแม้แต่จะพูด”
“อ๊าา… อืออ… ไม่ไหวแล้ววว… เสียวววว…!” เสียงเธอร้อง ปนสะอื้นเบา ๆ ด้วยความเสียวสุดขีดที่แล่นขึ้นสันหลัง
ธาวินงัดลีลาสลับโยกรัวแล้วกดเน้นเป็นจังหวะยาว เขาจับเอวบางให้แนบแน่นกับสะโพกของเขา ทุกครั้งที่ดันเข้าไปจนสุดทำให้อัญญากรีดร้องลั่น “อ๊ากกกก… วินนนน! จะขาดใจแล้ววว…!”
ใบหน้าเธอตาลอย เหมือนถูกกลืนด้วยความเสียวขั้นสุด ร่างบางกระตุกถี่ ๆ ขณะน้ำหวานเอ่อคลอทะลักล้นแท่งเนื้อของเขาแน่นหนึบยิ่งขึ้นทุกทีที่เธอเกร็งรัด
ธาวินหัวเราะ กัดฟันงัดแรงอีกสองสามที ก่อนคำรามต่ำข้างหูเธอ “รับฉันไว้ทั้งตัว… อัญญา”
เสียงครางสั่นเทาของอัญญาดังก้องไม่หยุด ร่างสวยถูกธาวินจับไว้แนบแน่น สะโพกกว้างของเขากระแทกเข้ามาเต็มแรงทุกครั้งจนเสียงเนื้อกระทบกันดังชัด
“อ๊ะะ… อืออ… แรงกว่านี้อีก… วิน...” เสียงเธอแหบพร่า ดวงตาหลับพริ้มเหมือนกำลังลอยอยู่กลางวังวนความเสียว
ธาวินก้มลงบดจูบปากเธออย่างเร่าร้อน มือใหญ่กดเอวบางเข้าหาตัวเขา ทุกแรงดันเต็มไปด้วยความกระหายร้อนรุ่ม “เธอไม่รู้หรอก… ว่าตอนนี้ฉันแทบขาดสติไปแล้ว…”
“อ๊ะะะะ ลึกเกินไปแล้ว… เสียว… เสียวจนจะขาดใจอยู่แล้ว!” อัญญากรีดร้อง เสียงสั่นสะท้านไปพร้อมกับร่างที่กระตุกแรง น้ำหวานเอ่อคลอจนล้น
ธาวินเปลี่ยนจังหวะกะทันหัน รัวถี่ยิบจนเธอสะท้านในอก ร่างบางดิ้นเร่าไปมาแต่กลับถูกเขากักไว้แน่น ทุกแรงกระแทกเหมือนจะพาเธอทะยานขึ้นสูง “อ๊าาา… วินนน! ไม่ไหวแล้ว…!”
เขาคำรามต่ำ ร่างหนาเกร็งจัดเต็ม กดเข้าไปสุดลึกแล้วปลดปล่อยน้ำสีขาวในร่องกลีบของเธออย่างร้อนแรง น้ำร้อนทะลักแน่นล้นจนเธอสะท้านกระตุกอย่างรุนแรงตามไปทันที
เสียงครางของทั้งคู่ประสานกันก้องไปทั่วเพนต์เฮาส์ ก่อนที่อัญญาจะทิ้งตัวลงกับเตียง ตาลอยหอบหายใจหนัก ร่างกายสั่นสะท้านเหมือนยังติดคลื่นเสียวอยู่ไม่จาง
ธาวินโน้มลงจูบหน้าผากเธอแรง ๆ เสียงทุ้มกระซิบติดหอบ “คืนนี้… เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น อัญญา”
อัญญาทิ้งตัวนอนหอบ ดวงตายังพร่าเคลิ้มอยู่ แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มเย้ายวน “โห… ดุดันขนาดนี้ คิดจะให้ฉันเดินไหวตอนเช้าเหรอคะ”
ธาวินยังคงทาบร่างอยู่เหนือเธอ หายใจหนัก แต่สายตาคมกริบจับจ้องไม่ละ “ฉันไม่ได้อยากให้เธอเดินไหวด้วยซ้ำ… อยากให้ติดอยู่บนเตียงนี้ทั้งคืน”
เธอหัวเราะเบา ๆ พลิกมือขึ้นแตะปลายคางเขาอย่างยั่ว “พูดเหมือนกลัวฉันหนี ทั้งที่จริง ๆ คุณเองต่างหากที่ติดใจ”
ธาวินโน้มลงจูบกลีบปากเธอสั้น ๆ รสสัมผัสแนบแน่นจนเธอเผลอหลับตาซึมซ่าน ก่อนเสียงทุ้มพร่าจะเอ่ย “ยอมรับก็ได้… ใช่ ฉันติดใจ เธอทำให้ฉันหลุดจากกรอบที่ไม่เคยมีใครทำได้”
อัญญาเลิกคิ้ว ยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฟังแล้วชักจะอันตรายนะคะ คนเย็นชาอย่างคุณ ถ้ามาเสียการควบคุมเพราะฉัน…”
“มันก็แปลว่า… เธอพิเศษกว่าคนอื่นทั้งหมด” ธาวินตอบหนักแน่น จับมือเธอกดลงบนอกกว้างที่ยังเต้นแรง
อัญญาชะงักไปเสี้ยววินาที ก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มเย้า “พูดแบบนี้ ระวังฉันจะคิดว่าคุณกำลังหลงรักฉันนะคะ”
เขากระตุกยิ้มมุมปาก ทาบจูบอีกครั้งอย่างร้อนแรงราวกับคำตอบที่ไม่ต้องใช้คำพูด
อัญญายังเอนกายบนเตียงหรู ผมยาวสลวยกระจายเต็มหมอน ดวงตากึ่งปิดกึ่งลืม แต่ริมฝีปากกลับมีรอยยิ้มยั่ว “คุณรู้ไหม… ฉันยังนึกถึงคืนก่อนอยู่เลย”
ธาวินเลิกคิ้ว มองลึกเหมือนอยากคาดเดาความคิดเธอ “คืนก่อน”
“อืม…” เธอหัวเราะเบา ๆ ดวงตาฉ่ำเยิ้มแต่จริงใจ “ตอนที่มีเพื่อนคุณอยู่ด้วยคิริน” เธอพูดออกมาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม “ฉันชอบประสบการณ์แบบนั้น”
ธาวินนิ่งไปชั่วครู่ แววตาคมเข้มกดลึกลงมา “เธอกำลังยั่วฉันอีกแล้วใช่ไหม อัญญา”
“ไม่ได้ยั่วค่ะ… แค่บอกความจริง” อัญญายกนิ้วแตะอกเขาเบา ๆ ดวงตาสบตรง “ฉันชอบความเร่าร้อนแบบที่มีคุณคุมเกม… แต่ก็ชอบพลังดิบ ๆ ของคิรินด้วย มันต่างกัน… และมันทำให้ฉันตื่นเต้น”
ธาวินหายใจแรงขึ้นนิด แต่สายตาไม่ละไปไหน ริมฝีปากยกยิ้มบาง “เธอกำลังทำให้ฉันหวง… แต่ก็ยั่วให้อยากจัดหนักกว่านี้ในเวลาเดียวกัน”
อัญญายิ้มกว้างขึ้น ดวงตาวิบวับท้าทาย “ก็ฉันชอบให้คุณเสียการควบคุม… ไม่ว่าคนเดียว หรือสองคน”
ธาวินจ้องลึก สายตาคมเข้มมีแววหวงแฝงอยู่ชัด “อัญญา… เธอกำลังทำให้ฉันไม่พอใจ”
อัญญายกมือขึ้นแตะใบหน้าเขาเบา ๆ ยิ้มเย้ายวน “อย่าหึงเลยค่ะ… ฉันให้คุณคุมอยู่แล้ว” เสียงเธอนุ่มพร่าแต่ชัดถ้อย “ไม่ว่าจะกี่ครั้ง สุดท้ายฉันก็อยู่ใต้การควบคุมของคุณเสมอ”
เธอหยุดหายใจครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบต่อ “แล้วเขา… ก็แค่ร่วมด้วย ทำให้ประสบการณ์มันร้อนแรงขึ้น”
ธาวินกัดกรามแน่น เสียงหอบพร่าหนักขึ้นเหมือนกำลังสู้กับตัวเอง เขาก้มลงจูบปากเธอแรงราวกับต้องการย้ำอำนาจ แต่ในดวงตากลับมีประกายวาบแห่งความยอมรับ
“เธอนี่มัน…” เขากระซิบเสียงต่ำติดหอบ “ยั่วฉันจนไม่เหลือเหตุผลจริง ๆ”
อัญญาหัวเราะ กดเล็บเบา ๆ ลงบนแผ่นอกเขา “นั่นแหละ… ที่ฉันชอบ”
- ผู้เขียน
