อัญญาก้มหน้ามองกาแฟในแก้ว น้ำแข็งละลายจนรสชาติเจือจาง แต่กลับไม่กล้ายกขึ้นดื่ม กลัวว่ามือที่สั่นอยู่จะทำให้ใครสังเกตเห็น พี่ดารินที่นั่งตรงข้ามขยับตัวเล็กน้อย ก่อนเอ่ยขึ้นเสียงนุ่มแต่แฝงความเจนจัด
“น้อง…อย่าไปใส่ใจกับคำพูดพวกนั้นเลยนะคะ” เธอยิ้มบาง แต่ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยแววรู้ทัน “เราทำงานสายนี้ ข่าวซุบซิบ เม้ามอย มันเป็นอาหารประจำวันอยู่แล้ว ใครไม่มีเรื่องให้คนพูดถึงนั่นสิคะที่น่ากลัว”
อัญญาเงยหน้าขึ้นสบตา หัวใจยังหวิว ๆ แต่แววตาดารินนิ่งแน่วจนเธอเผลอคลี่ยิ้มบาง ๆ
พี่สาวคนสนิทกระซิบต่อ น้ำเสียงแฝงความแซ่บ “ขนาดพี่กับน้องยังนั่งเม้าส์คนอื่นฉ่ำ ๆ ได้เหมือนกันเลยไม่ใช่เหรอคะ? ของแบบนี้…มันก็วนเวียนอยู่นั่นแหละ”
อัญญาหลุดหัวเราะเบา ๆ ทั้งที่ตายังแดงอยู่ “พี่นี่นะ…”
โต๊ะข้าง ๆ กลับยังไม่ลดเสียงลง แถมยิ่งพูดแซ่บขึ้นเรื่อย ๆ
“โอ๊ย…ถ้าได้คิรินจริง ๆ นะ รับรองเลยว่าฉันไม่ต้องออกกำลังกายทั้
