ภาคินได้พูดถึงข้อตกลงกับเธอ หากเธออยากจะช่วยพวกเด็กๆ และเก็บมูลนิธิไว้ก็ต้องทำตามที่เขาสั่งก็อยู่ที่เธอจะเลือก หากเธอจะเลือกให้พวกเด็กๆ ตายก็ย่อมได้ โรสรินขอเวลาทบทวนซึ่งเขาจะมาเอาคำตอบจากเธอหลังจากนี้ หากเธอตกลงเขาจะปล่อยเธอไปในทันที
ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่แม่บ้านก็เดินเข้ามา
"อุ้ย ป้าขอโทษค่ะ" ป้าแม่บ้านขอโทษที่เข้ามาผิดเวลาแค่จะเข้ามาเอาชุดให้หญิงสาว
ภาคินหันมองป้าแม่บ้านจากนั้นก็เดินออกไป
โรสรินรู้สึกโล่งใจแต่ก็เจ็บปวดใจกับคำพูดของเขา เธอเลือกไม่ได้ทั้งสองทาง ได้โปรดอย่าบีบบังคับเธออีกเลยเธอไม่ได้อยากทำไม่ว่าจะเลือกทางไหนใจก็เจ็บ เขามันสัตว์เดรัจฉานไม่ใช่มนุษย์ เธอจะขยับตัวลงเตียงก็รู้สึกเจ็บที่หน้าท้องจนลุกเดินไม่ไหว
"คุณคะ ค่อยๆ ค่ะ" ป้าสายเข้าไปช่วยพยุง
"ขอบคุณค่ะป้า แต่ฉันคงเดินไม่ไหว" ร่างบางล้มตัวลงนอนตามเดิม เธอคิดว่าเขาจะขังเธอไว้ในห้องมืดเล็กๆ เสียอีก ที่นี่มี
