“มีเด็กผู้หญิงหายตัวไปในห้องน้ำชั้น 3 เมื่อปีที่แล้ว”
แพรวพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ขณะนั่งดูโพสต์เก่าในเว็บบอร์ดโรงเรียน
เธอค้นพบว่าชื่อของคนหายนั้นคือ มินตรา — เด็ก ม.4 ที่ไม่ค่อยมีเพื่อน พูดน้อย และมักถูกล้อเรื่องสำเนียงพูดแปลก ๆ
มีข่าวลือว่าก่อนที่เธอจะหายไป มีคลิปหลุดจากกลุ่มรุ่นพี่ที่แอบแกล้งมินตราไว้ในห้องน้ำ
คลิปนั้นถูกลบภายในไม่กี่ชั่วโมง แต่หลายคนในโรงเรียนเคยดู และ “ขำกันเสียงดัง”
ไม่มีใครออกมายอมรับว่าเป็นคนถ่าย ไม่มีใครพูดถึงมันอีก
และไม่มีใคร… ขอโทษ
แพรวเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เธอเริ่มสงสัยว่าพี่เนยกับกลุ่มเพื่อนอาจเป็นหนึ่งในคนที่เกี่ยวข้อง
ไม่ว่าจะเป็นคนถ่าย คนแชร์ หรือ… คนหัวเราะ
ในคืนต่อมา แพรวฝันเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำชั้น 3
ใบหน้าเรียบเฉย ดวงตากระจ่างใสแต่ว่างเปล่า เธอมองแพรวแล้วพูดเพียงว่า
“ถ้าทุกคนยอมรับ...ฉันจะไป”
เช้าวันถัดมา พี่เนยไม่มาโรงเรียน
มีเพียงข้อความแปลก ๆ ปรากฏในกลุ่มไลน์ของห้อง ว่า
“ถึงจะไม่ได้เป็นคนผลักเธอ แต่เราก็หัวเราะใส่เธอวันนั้น... ขอโทษนะ”
แพรวอ่านข้อความนั้นซ้ำ ๆ
กลิ่นหอมของดอกไม้ธูปลอยมาตามลมอีกครั้ง — ทั้งที่เธอนั่งอยู่ในห้องเรียนชั้นล่าง