“หิวไหม?” พี่อีธานถามฉันขึ้นในขณะที่เขากำลังขับรถอยู่
“นิดหน่อยค่ะ”
จะไม่ให้หิวได้ไง ตอนนี้เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว กว่าจะเคลียร์กันเสร็จ ใช้เวลาไปเยอะพอสมควร
“งั้นแวะกินข้าวก่อน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับไปกินที่ห้อง”
“ทำไมต้องกินที่ห้อง?”
“ปกติก็ทำกินเองที่ห้องอยู่แล้วค่ะ”
“วันนี้ต้องไม่ปกติดิ”
“ทำไมคะ?”
“เพราะพี่อยากกินข้าวกับเรา”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ตาย ๆ หัวใจเต้นแรงอีกแล้วฉัน แค่เขาบอกว่าอยากกินข้าวด้วยต้องใจเต้นแรงมากขนาดนี้เลยรึไงฮะยัยใบหม่อนเอ๊ย!
“แต่หนูซื้อของไว้แล้วอ่ะ ถ้าไม่ทำกินวันนี้ก็เสียของน่ะสิ”
“งั้นให้พี่ไปกินด้วย”
“ไม่ได้ค่ะ!” บ้าไปแล้ว
“ทำไม?”
“ก็หนูเป็นผู้หญิงนี่ จะให้ผู้ชายขึ้นห้องได้ยังไง”
“หอเราไม่ได้แยกชายหญิงไม่ใช่เหรอ?”
“ก็ใช่ค่ะ แต่มันไม่ดี”
“ทำไม กลัวพี่ทำอะไรเราเหรอ?” เขาพูดพลางทำหน้ากรุ้มกริ่ม ฉันจึงกะพริบตาปริบ ๆ แล้วตอบกลับไปด้วยเสียงตะกุ
