“สกปรกอะไร เฮียล้างมือแล้ว เนี่ยดมดิ หอมจะตาย” เฮียเอ่ยขึ้นพลางทำหน้าตาใสซื่อ คนบ้าอะไรวะ หน้ามึนชะมัด แล้วเฮียยูตะก็ยื่นมือตัวเองมาใกล้ๆ จมูกจนฉันต้องปัดออกก่อนตวาดกลับไปอย่างหัวเสีย
“นี่! หน้าฉันเหมือนเพื่อนเล่นเฮียรึไงห๊ะ!”
“วุ้ย อย่าดุดิ เฮียไม่ได้ทำไรผิดซะหน่อย” เฮียเอ่ยขึ้นด้วยเสียงและท่าทางหงอยๆ พลางก้มหน้างุดมองมือตัวเองที่เขี่ยกันอยู่แบบนั้น ฉันได้แต่ส่งหน้าเอือมๆ กลับไป ถ้าเด็กทำมันก็จะน่ารักอยู่หรอกนะ เหอะ
“ปัญญาอ่อน” ฉันสบถออกมาพลางหันหน้าไปอีกทาง ไม่อยากเห็นหน้าเขา เห็นแล้วอารมณ์เสีย น่าโมโหชะมัด
“โว๊ะ...แรงไป” เฮียเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ ฉันพยายามดันร่างสูงออกเพื่อจะเปิดประตูแต่เขากลับยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลย
“เฮีย หลบไป ฉันจะออก”
“ฟังเฮียก่อนไม่ได้เหรอ เฮียไม่ได้ทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ นะ” เฮียยูตะเอ่ยขึ้นเสียงออดอ้อน อ้อยเข้าปากช้างขนาดนั้นแล้ว ทำไมเขาถึงคายมันอ
