เปลือยรัก : ตอนที่ 2 ลืมมือถือไว้
407 คำ
เอ็ดเวิร์ดก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ เขากลับเห็นเบลล่าก้าวเดินเข้าห้องน้ำ เขาจึงได้ทักทายด้วยรอยยิ้ม
“เบลล่ามาคุณคนเดียวหรือ” เขาเอ่ยถาม
“เปล่า ฉันมากับเพื่อน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เก็บอาการตื่นเต้นไว้ในใจ แต่ทว่าเขากลับเห็นสีหน้าเธอแดงๆ ราวกับคนเป็นไข้
“เบลล่า คุณเป็นไข้หรือเปล่า” เขาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงตามภาษาแพทย์ที่เคยเล่าเรียนมา อีกทั้งเขายังเคยฝึกงานเป็นผู้ช่วยแพทย์ทำให้เขารู้สึกกังวลในตัวเธออยู่บ้าง เขาจึงใช้มือหนาอังที่ศีรษะเธอเบาๆ
“ไม่ได้เป็นอะไร อาจจะเป็นเหล้าที่ดื่มก็ได้” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย
“กลับบ้านกินยาเถอะ” เขาเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง
“ขอบคุณ ฉันไปก่อนนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แล้วเดินเร็วราวกับวิ่ง เขามองเธอจนลับสายตา แล้วหันกลับไปอีกทาง เขาสังเกตเห็นโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งตกอยู่ที่พื้นหินอ่อน เขาจึงนำขึ้นมา เปิดหน้าจอทำให้เขาพบรูปหญิงสาวใส่เสื้อยืดสีขาว อีกทั้งหญิงสาวมีรอยยิ้มที่แจ่มใส ทำให้เขารู้ทันทีว่าเป็นของเบลล่า เขาเงยหน้าขึ้นมากลับไม่เห็นว่าเธออยู่ในบริเวณนี้แล้ว
เอ็ดเวิร์ดก้าวเดินกลับมาที่โต๊ะเห็นว่าหญิงสาวที่อดัมนัวเนียอยู่นั้นกำลังลูบไล้อกแกร่งที่อุดมไปด้วยซิกแพค เขาจึงเมินหน้าหนีมานั่งที่เดิม
“ทำมึงไปนานจังวะ” อดัมเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเอ็ดเวิร์ดไปเข้าห้องน้ำนานมาก ประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้
“พวกมึงเห็นเบลล่าปะว่ะ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยถามทั้งเพื่อนทั้งสองคน
“เบลล่ามาหรือ” จอร์จเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เออ เบลล่าลืมมือถือไว้” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบก แล้วเอาโทรศัพท์มือถือของเบลล่าออกมาจากเสื้อเชิ้ต มาถือไว้ให้ทั้งสองคนได้เห็น จอร์จมองไปรอบร้าน แล้วชี้ไปทางหญิงสาวทั้งสี่คนกำลังเดินออกจากนอกร้านโดยทันที
“นั่นไง เบลล่ากำลังเดินออกจากร้านพร้อมน้องมึง แล้วก็เพื่อนของเธอ” จอร์จเอ่ยบอก
“ขอบใจมาก” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอก แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ก้าวเดินออกไปโดยทันที
- ผู้เขียน
