ทั้งโม่หยวนหลิงและซัววีเว่ยยังอยู่กับจิงซิงอี้ต่อไป พวกเขาจะอยู่รอจนกว่าจะได้คำตอบว่า จิงซิงอี้จะได้เป็นลูกศิษย์หรือไม่ จากนั้นจึงค่อยกลับบ้านที่นอกเมือง
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พวกเขาตื่นขึ้นมา และออกไปกินอาหารเช้าที่แผงขายอาหารใกล้โรงเตี๊ยม และเดินทางไปยังบ้านของเฉินอี้เซิง ซึ่งอยู่ห่างจากบริเวณชุมชนออกมา เมื่อไปถึงประตูบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งห่างจากบ้านหลังอื่นๆ พวกเขาลงมาจากเกวียน เคาะประตูบ้าน คนรับใช้ชายวัยกลางคนเดินมาเปิดประตู เมื่อจิงซิงอี้แจ้งว่าเขาเป็นใคร คนที่มาเปิดประตูดูเหมือนจะรู้อยู่แล้ว เขาบอกให้ทุกคนเดินตามเข้ามา และให้โม่หยวนหลิงกับซัววีเว่ยนั่งรอที่ห้องรับแขก จิงซิงอี้หันไปบอกทั้งสองคนว่า ไม่ต้องกังวล จากนั้นเขาก็เดินตามคนรับใช้ชายไปหลังบ้าน
บ้านของเฉินอี้เซิงเป็นบ้านสองชั้นขนาดใหญ่ และมีบ้านอีก 3 หลังสร้างอยู่ในอาณาบริเวณเดียวกัน โดยแต่ละหลังมีทางเดินเชื่อมถึงกัน คนรับใช้
