ฮูหยินลั่วพูดเสียงดังว่า “ท่านหมายความว่าน้ำนมของข้ามีพิษอย่างนั้นหรือ!”
ทุกคนในห้องตกใจ บางคนก็มองนางด้วยสายตากล่าวโทษที่ซ่อนไม่มิด โดยเฉพาะภรรยารอง 2-3 คนของลั่วเป่ย ที่ยืนฟังอยู่มุมห้องและนอกประตู พวกนางรู้สึกสะใจที่ได้ยินแบบนี้
แต่จิงซิงอี้กลับพูดต่อโดยไม่สนใจว่า บรรยากาศในห้องจะแปลกประหลาดไปอย่างไรว่า “น้ำนมของท่านไม่ได้มีพิษอะไร”
เมื่อได้ยิน ฮูหยินซึ่งหน้าแดงด้วยความโกรธถอนหายใจออกมา แต่ก็หน้าก็เครียดขึ้นมาอีก เมื่อจิงซิงอี้พูดต่อว่า
“ท่านเป็นโรคเหน็บชามาตั้งแต่ก่อนจะตั้งครรภ์ ร่างกายของท่านขาดสารอาหารจำเป็น จึงส่งผลต่อการตั้งครรภ์ คุณชายได้รับน้ำนมจากท่านมาตลอด จึงได้รับน้ำนมที่ขาดสารอาหารสำคัญ และทำให้เกิดอาการนี้”
จิงซิงอี้อธิบายต่อว่า “ทั้งท่านและคุณชายน้อยต่างมีอาการแบบเดียวกัน เป็นเพราะคุณชายน้อยไม่ชอบกินอาหารประเภทเดียวกับฮูหยินใช่หรือไม่”
ฮูหยินลั่วส่ายหน้า “ไม่นะท่าน
