เฉินเหวินจึงเป็นคนเดียวที่ทำงานเลี้ยงคนทั้งบ้าน ในขณะที่ซูเฉียวต้องย้ายมาเรียนที่นี่ ช่วงหลังมา เฉินเหวินสุขภาพทรุดโทรม จน เธอเริ่มทำงานมากไม่ได้ ซูเฉียวต้องหยุดเรียนและมาช่วยแม่ทำงาน ตอนที่จิงซิงอี้ไปพบ พวกเขาไม่มีอาหารกินมาตั้งแต่เมื่อวาน เฉินเหวิน พยายามจะไปรับจ้างล้างจานที่ร้านอาหารในหมู่บ้าน แต่ร่างกายก็ทนไม่ไหวจนหมดสติไป
เฉินเหวินเล่าไปน้ำตาก็ไหลไป เธอไม่อับอายเรื่องของตัวเอง เธอแค่อยากจะระบายกับคนที่เธอรู้สึกไว้ใจ ในขณะที่ซูเฉียวมองแม่ด้วยความห่วงใย
เจี่ยวู่นิ่งฟัง พร้อมกับลูบหลังเฉินเหวินเพื่อปลอบใจ เธอรู้ว่าการเป็นแม่ที่ต้องทำงานคนเดียวไม่ใช่เรื่องง่าย และยังมีสามีเป็นภาระอีก สำหรับเจี่ยวู่แล้ว เธอหย่ากับสามีและเอาลูกมาเลี้ยงดูเอง เพราะสามีมีเมียน้อยแบบออกหน้าออกตา ตอนนั้นเจี่ยเหรินอยู่มหาวิทยาลัยปีแรก ประกอบกับสถานการณ์เศรษฐกิจที่ตกต่ำ เจี่ยเหรินจึงหยุดเรียนและต้องมาทำงานเช่น
