สีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นนั้นมิใช่สิ่งที่ฉวนหลานคาดการณ์เอาไว้ แล้วยังผิดขาดไปจากที่คิดเอาไว้จากดำเป็นขาวเลยทีเดียว
“แต่พอนางจากไปตำแหน่งฮูหยินที่ว่างลงไม่ใช่ว่าข้าต้องการ แต่มันไม่ควรเป็นของลู่หนี่เซียวอนุที่ร้ายกาจผู้นั้น นางทำให้ถังหลิวซื่อ ต้องตรอมใจ ใช้มารยาสารพัดในการทำให้ท่านพี่ลุ่มหลง และเขาก็โง่ที่จะเชื่อนางจนยอมยกตำแหน่งของพี่หญิงให้แก่นังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่น พี่หญิงต้องตายอย่างทรมาน แต่ทั้งสองกลับมีความสุข ทั้งข้าและอนุเซียวต้องถูกนางกันแกล้งสารพัด แต่ท่านพี่ก็ปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไร” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น แววตาบ่งบอกว่าโกรธผู้ที่ถูกพูดถึงและชิงชังยิ่ง
“ท่านพูดราวกับว่าท่าน...” ฉวนหลานไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตนคิด เพราะนั่นหมายถึงว่าฮูหยินรองถังกำลังคิดเกลียดชังสามีของตนเอง ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง
“เจ้าคิดไม่ผิดหรอก” ไป๋เริ่นไม่ได้พูดความรู้สึกออกมา
