ที่ศาลาริมสระบัวในยามเซิน ในศาลามีเพียงหนึ่งบุรุษและหนึ่งดรุณีที่นั่งจ้องมองด้วยสีหน้าที่ดูจริงจังมากกว่าจะเป็นความหวานชื่นตามประสาหนุ่มสาว
บรรดาสาวใช้ของฉวนเร่อหลานยืนอยู่ห่างออกไปแต่ไม่ไกลจากสายตานัก ในสวนก็มีคนเดินผ่านไปมา มิได้อยู่ตามลำพังให้ผู้คนนำไปครหา
“ข้ามีเวลาไม่มาก ท่านอยากกล่าวสิ่งได้อย่าได้อ้อมค้อม”
“ข้าจะเตือนเจ้าว่า อย่าบุ่มบ่ามและทำการสิ่งใดโดยที่ยังไม่ปรึกษาข้า อย่างเช่นวันนี้ สิ่งที่เจ้าทำเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น หากสกุลถังเกิดเรื่องกับบุตรีเจ้าเมืองย่อมต้องระวังตัวมากขึ้น แผนการทุกอย่างที่วางเอาไว้ก็จะต้องพังลงเพราะความใจร้อนของเจ้า”
“ครั้งหน้าข้าจะคิดให้รอบคอบกว่านี้”
“ยังคิดว่าจะมีครั้งหน้าอีกเช่นนั้นหรือ จนกว่าแผนการของข้าจะสำเร็จ เจ้าห้ามมีเรื่องกับสกุลถัง”
“ท่านไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ข้าทำหรือไม่ทำอะไร”
“ข้ามีสิทธิ์ ข้าเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเจ้า”
“แต่ท่านไม่อยา
