บทที่ 1 เพื่อน ๆ ของทัพพี
1219 คำ
มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง.
ทัพพี หญิงสาวนักศึกษาปีสี่คณะนิเทศศาสตร์สาขาภาพยนต์กำลังนั่งดูภาพยนต์ AV ในโทรศัพท์ยี่ห้อหรูราคาแพง โดยที่เธอใส่หูฟังเพื่อไม่ให้ใครได้ยินเสียงหยาบโลนในคลิป ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ในบริเวณมหาวิทยาลัย
ปั่ก ปั่ก ปั่ก
'ซี๊ดดดดด อ้างงง'
'อะ อ๊ะ อี๊' ปึก ปึก ปึก
พรึ่บ! อยู่ ๆ แฟ้มเอกสารก็ถูกโยนมาตกที่บนโต๊ะตรงหน้า ทำให้เธอต้องรีบปิดคลิปนั่นแล้วถอดหูฟังออกพร้อมกับเงยหน้ามองเจ้าของแฟ้มเอกสารนั้น
"ยัยคุณหนูเบล!" เธอสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่เพียงแค่'ลัลลาเบล'ที่ยืนหัวเราะชอบใจยังมีเพื่อนสนิทของเธออีกสองคน 'เอวา' และ' ลูกจันทร์' ก็ต่างพากันหัวเราะเช่นกันที่ได้มาขัดจังหวะการดูหนัง AV ของเธอ
"ดูเคนตะอยู่ใช่ไหม" เอวาเอ่ยถามแล้วนั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อน พร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน
"อืม" ทัพพีตอบรับแล้วอมยิ้มให้กับเพื่อน ๆ
"ทัพพีคนหื่น" นั่นเป็นเสียงหวานของเพื่อนสนิทอีกคนที่ดูจะเรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม
"หื่นตรงไหนจ๊ะ ลูกจันทร์" เธอสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงยียวน
"หื่นทุกตรง" เอวาเป็นคนตอบ
"ฉันแค่ดูเพิ่มพูนความรู้ย่ะ"
"หราาาาาาาา" นั่นเป็นการลากเสียงยาวของลัลลาเบลด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
เคนตะ เป็นดาราAV ชื่อดัง ลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นคนที่ทัพพีแอบปลื้ม ชื่นชอบและติดตามผลงานของเขามาโดยตลอด
"สักวันฉันจะต้องได้แสดงร่วมกับเขา" พูดจบ เพื่อนสนิททั้งสามก็ต่างอุทานขึ้นพร้อมกัน
"เฮ้ย/เฮ้ย/เฮ้ย"
"แหะ ๆ ฉันพูดเล่น..แค่ได้เจอตัวจริงเขาสักครั้งก็พอ"
"ฉันว่าแกพูดจริง" ลัลลาเบลท้วงขึ้นทันที
"ใช่ /ใช่" เพื่อนอีกคนเสริมอย่างเห็นด้วย
"โอ๊ย พวกแกก็นะ" ทัพพีก้มหนัางุดด้วยความเขินอายที่เพื่อน ๆ รู้ทัน
"ตกลงแกฝึกงานที่บริษัทของครอบครัวใช่ไหม" ลูกจันทร์เป็นคนเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง.
"ก็คงต้องอย่างนั้น...ตอนแรกว่าจะไปฝึกงานที่บริษัทพี่มาวินของเอวาสักหน่อย" มองไปที่เอวาสาวสวยและเรียนเก่งที่สุดประจำกลุ่ม
"แกจะตามไปฝึกงานกับเอวาทำไม" ลัลลาเบลถามด้วยใบหน้าสงสัย
"ไปเผือก คิก คิก...." ทัพพีตอบพร้อมกับหัวเราะชอบใจที่รู้มาว่าเอวาเพื่อนของเธอแอบชอบเจ้าของบริษัทเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก จนต้องผิดคำพูดกับครอบครัวเพื่อจะไปฝึกงานที่บริษัทชายหนุ่มที่หลงรัก
".....แต่ดันตั้งคะแนนโทอิคซะสูงเลย ทัพพีไม่สู้ค่ะ"
"สูงจริงแหละ" ลูกจันทร์พึมพำแล้วหันไปที่เอวา
"ฉันจะทำให้ได้" เอวาตอบอย่างมั่นใจ ทำให้ทัพพีหันไปที่เพื่อนแล้วเบ้ปากมองบน
"อดเผือกเลยฉัน..." ก่อนจะพึมพำอย่างน่าเสียดาย แล้วหันไปที่ลูกจันทร์
"...จะตามลูกจันทร์ไปฝึกงานด้วยก็ไกลเกิ๊น" บริษัทที่ลูกจันทร์จะไปฝึกงานตั้งอยู่ที่จังหวัดชลบุรี ซึ่งทางบ้านของทัพพีคงไม่ให้เธอไปแน่ เนื่องจากเธอเป็นลูกสาวคนเล็กที่พ่อแม่และพี่ชายพี่สาวต่างหวงแหน
"จะตามไปเผือกอีก?" เอวาพูดขึ้นแล้วหันไปหัวเราะกับลูกจันทร์
"ฉันก็แค่เบื่อ ๆ ถ้าได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ของพี่สิงหาทุกวันคงจะหายเบื่อบ้าง คิกคิก" พี่สิงหาที่เธอพูดถึง เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่เกี่ยวกับท่าเรือ ซึ่งลูกจันทร์เลือกจะไปฝึกงานที่นั่น
"เฮ้อ..." เป็นลัลลาเบลที่พ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่พร้อมกับส่ายหน้า
"...นอนดูเคนตะแกไปเหอะ" สิ้นเสียง ทั้งหมดในกลุ่มก็ต่างพากันหัวเราะ
"ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะไปฝึกงานกับแกนะ แต่ลืมไปว่าคุณหนูเบลไม่ฝึกงานเพราะบ้านรวย..." ทัพพีมองที่ลัลลาเบลเพื่อนสาวที่เป็นลูกคุณหนูที่สุดในกลุ่ม
"...แต่ถึงแม้แกจะต้องฝึกงานฉันก็ไม่อยากไปพอนึกถึงเฮียใหญ่บอดื้การ์ดของแกก็ขนลุกขึ้นมาเลย"
"คนบ้าอะไรหล่อนะ แต่โหดแล้วก็น่ากลัวฉิบ..ถ้าเกิดฉันเผลอไปทำให้เขาโกรธแล้วโยนงูใส่ขึ้นมาจะทำไง อี้.." ทัพพีพูดถึงบอดี้การ์ดของลัลลาเบลที่คอยดูแล และปกป้องคุ้มครองเธอในฐานะลูกสาวของเจ้านาย
"คิก คิก" ลัลลาเบลหัวเราะท่าทางของทัพพีที่ดูกลัวบอดี้การ์ดของตัวเองจริง ๆ
สี่สาวนั่งพูดคุยกันไปตามประสาสาว ๆ จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องแยกย้าย
ทัพพีแยกมายังรถคันหรูของตัวเอง แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่บริษัทของพ่อเธอ
XD Erotic Multi Group Co., Ltd. (บริษัท เอ็กซ์ดี อีโรติก มัลติกรุ๊ป มหาชนจำกัด)
ชื่อบริษัทตั้งเด่นผงาดทำให้คนผ่านไปผ่านมาได้เห็น ทัพพีเลี้ยวรถเข้าไปที่จอดสำหรับวีไอพี ก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์เฉพาะผู้บริหารไปยังชั้นบนที่เป็นออฟฟิศ ติ๊ง! พอประตูลิฟต์เปิด เธอก็ก้าวขาเรียวเดินนวยนาดในสภาพที่ยังสวมใส่ชุดนักศึกษาเดินไปยังห้องพี่สาวของเธอ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอยังพอมีมารยาทที่จะเคาะประตูก่อนที่จะเปิดเข้าไปเลย ไม่ใช่อะไรนะ เพราะเธอโดนพี่สาวคนรองตำหนิอยู่บ่อย ๆ เรื่องที่เธอไม่ค่อยเคาะประตูก่อนจะเข้า
"พี่หลิว" ทัพพีเปิดประตูเข้ามาแล้วตะโกนเรียกพี่สาวคนรองที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่
"ทัพพี จะตะโกนทำไมหะ" ตะหลิวพี่สาวคนรองเงยหน้าขึ้นเอ็ดน้องสาวคนเล็กอย่างไม่จริงจัง ขณะที่คนเป็นน้องก็เดินทำหน้าทะเล้นมานั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าพี่สาวที่มีโต๊ะทำงานกั้นกลาง
"จะมาฝึกงานเมื่อไหร่" ตะหลิวก้มหน้าทำงานต่อ แต่ปากก็ขยับเอ่ยถามทัพพี
"เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น" สิ้นเสียง พี่สาวเงยหน้าขึ้นจ้องมองน้องสาวแล้วลอบหายใจเบา ๆ
"รู้ไหมตอนนี้ที่บริษัทกำลังยุ่ง ๆ เพราะจะมีพรีเซนเตอร์คนใหม่ที่มาจากต่างประเทศ" ตะหลิวบอกกับทัพพีอย่างเป็นงานเป็นการ
"แล้วไงคะ" เธอยังคงยอกย้อนพี่สาวโดยไม่คิดจะจริงจัง เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่บริษัทมักจะมีการเปลี่ยนพรีเซนเตอร์อยู่บ่อย
"ฉันจะให้แกเป็นคนดูแลพรีเซนเตอร์คนนี้"
"ทำไมต้องให้ทัพพีดูแล..คนอื่นไม่มีแล้วเหรอ" คนเป็นน้องสวนกลับแล้วเอนหลังพิงพนักยกขาขึ้นไขว้ห้างทำตัวซิว ๆ
"ฉันสั่งให้แกต้องเป็นคนดูแล..ห้ามขัดคำสั่งด้วย" สิ้นเสียง ทัพพีหยัดตัวตรงแล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ ตะหลิวก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
"ห๊ะ! นี่ยังไม่เข้ามาฝึกงานพี่ออกคำสั่งกับทัพพีแล้ว?...." เธอพ่นลมหายใจพรืดใหญ่แล้วยกมือกอดอก
"....ทัพพีจะฟ้องป๋ากับแม่"
"...." ตะหลิวมองหน้าน้องสาวคนเล็กของบ้านแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
"ไปหาเฮียซิงค์ดีกว่า" ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเปิดประตูออกจากห้องไป
- ผู้เขียน
