หลายเดือนผ่านไป
วันเวลายังคงผันผ่านไปตามหน้าที่ของมัน เผลอแป๊บเดียวพวกเราก็จะจบมัธยมต้นกันแล้วค่ะ ส่วนความสัมพันธ์ของฉันกับเก้าก็ยังเหมือนเดิม เราไม่เคยทะเลาะกันเลยแต่มีบ้างที่งอนนิดหน่อยไปตามประสา และสาเหตุหลักมันก็มาจากฉันนี่แหละ อย่างเช่นตอนนี้
“เมื่อไหร่ไอ้เวรนั่นมันจะเลิกเอาขนมมาให้เธอสักที”
“นายจะบ่นทำไมเพราะสุดท้ายแล้วมันก็ถูกนายเหวี่ยงลงถังขยะอยู่ดี” ใช่ค่ะ มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ให้สามวันก็เหวี่ยงลงทั้งสามวัน บางครั้งพี่พีทถามว่าสูตรนี้อร่อยไหมฉันก็ตอบไม่ได้เพราะไม่เคยได้ชิมสักชิ้น
“จะบ่นจนกว่ามันจะเลิกยุ่งกับเธอนั่นแหละ” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยด้วยท่าทางจริงจังจนบางทีนึกกลัวว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้เข้าสักวันหนึ่ง
นอกจากเพื่อนในกลุ่มแล้วคนอื่นก็ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกค่ะว่าเราคบกันจะมีก็แต่ข่าวลือในช่วงแรกเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องทะเลาะวิวาทก็มีบ้างประปรายแค
