บำเรอรักวิศวะร้าย

ครอบครัวของเสน่หาล้มละลายเพราะพ่อเข้าไปพัวพันในเรื่องฉ้อโกงบริษัท ชีวิตเธอเลยพลอยได้รับผลกระทบนั้นไปด้วย จากที่คิดว่าจะไม่เรียนต่อแล้วเพราะถูกยึดทรัพย์ไปทั้งหมด แต่มีผู้ชายคนหนึ่งมายื่นข้อเสนอให้..

"ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ​ แต่ฉันมีข้อแม้"

"ข้อแม้อะไร"

"ฉันสงสัยคดีของพ่อ" ที่เธอตัดสินใจมาพบเขาในครั้งนี้เพราะเรื่องของพ่อ อาจจะมีความสงสารแม่บ้าง แต่เธอคงไม่ยอมเอาตัวเข้าแลก​เพราะอยากให้แม่กลับมาสุขสบายหรอก

"สงสัยเรื่องคดี?"

"ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว เงินฉันก็ไม่มีสู้คดีคุณพอจะช่วยเรื่องนี้ได้ไหม"

เขาไม่ได้ตอบเธอในทันที​ แต่สายตาของเขามองสำรวจเรือนร่างของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ

"นอกจากเรื่องคดีของพ่อแล้วฉันอยากมีที่พักให้แม่ที่ดีหน่อย และฉันก็อยากจะกลับไปเรียนให้จบ" ขณะที่พูดเสน่หาไม่ได้มองสบตาคู่สนทนาหรอก เพราะกลัวว่าเขาจะเห็นความอ่อนแอในแววตา แค่กลั้นน้ำตาได้ก็ถือว่าเธอเก่งมากแล้ว

"ขอเยอะจังเลยนะ" ทีแรกเสนอให้เธอแค่กลับไปเรียนเขาจะช่วยค่าใช้จ่ายของเธอทั้งหมด เรื่องหาที่พักให้แม่ชาละวันไม่ติดใจหรอก​ แต่ติดใจเรื่องคดีความ เพราะพ่อของเธอถูกตัดสินแล้วว่าฉ้อโกงจริง ถ้ายื่นมือเข้าไปช่วยเรื่องนี้นั่นหมายถึงเขาหักหลังครอบครัวตัวเอง

"ถ้าคุณยอมช่วยทุกข้อที่ฉันขอมา ฉันรับรองว่าจะมอบความสุขให้คุณสมกับที่คุณยอมช่วย" นาทีนี้ต้องพูดให้เขาใจอ่อนยอมช่วยให้ได้ แม้แต่เรื่องแบบนี้เธอยังพูดได้หน้าตาเฉย

ข้อต่อรองถือว่าคุ้มเลยแหละ แต่เขาก็ยังคงนิ่งเอาแต่จับจ้องไปที่เธอ

"ฉันยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นมาก่อน แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย" เห็นสายตาอีกฝ่ายมองมาก็พอจะรู้แล้วว่าเขาคงกำลังประมวลผลว่าจะคุ้มไหม

ชาละวันพยักหน้าเล็กน้อย แอบมีรอยยิ้มที่มุมปากด้วย แต่เธอไม่ได้มองมาคงไม่เห็น

"ฉันจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับชีวิตของคุณ ตอนที่คุณมีฉันอยู่คุณสามารถมีผู้หญิงคนอื่นด้วยก็ได้ ฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องผู้หญิงของคุณค่ะ" แต่พอเขาจะจูบ เพื่อเช็คของเธอกลับไม่ยอม และเธอก็ให้เหตุผลกับเขาไปว่าของบางอย่างมันเช็คไม่ได้หรอกนะ เพราะถ้าเสียไปแล้วมันก็คือเสียไปเลย