เกือบจะห้าเดือนแล้ว ท้องของปิญชาน์ใหญ่ขึ้นจนผิดหูผิดตา แก้มออกแขนก็ออกอะไร ก็ใหญ่ไปหมด เห็นทีหลังคลอดคงต้องฟิตหุ่นให้หนัก
เสียงเคาะประตูทำให้เธอต้องเดินไปเปิด
''คุณเนยคะ เจ้าสัวบอกว่าให้ตามไปทานข้าวเช้าค่ะ''
''อ่อ จ้ะ รอแป็บนึงค่ะ''
เธอรีบแต่งตัวแล้วลงไปข้างล่างทันที ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันหมดแล้ว ยกเว้นฌอร์น ไปไหนของมันนะ
"เฮียละคะ'' เธอถามป๋า
''ไปเข้าห้องน้ำ มา ๆ มากิงข้าวไม่ต้องรอเดี๋ยวอาตี๋ก็มา''
"ค่ะ''เธอรับคำเจ้าสัวก่อนจะนั่งลงประจำตำแหน่ง
ไม่นานบูรณ์พิภพก็เดินมานั่งข้าง ๆ
''โทษทีครับ พอดีอาการกำเริบ"เขาบอกสีหน้าไม่สู้ดี
''หือ เป็นอะไรฌอร์... อ่อ เฮีย"ประโยคหลังเธอเปลี่ยนเสียใหม่เพราะอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ชายหนุ่ม
''อาเจียนเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้กินอะไรไม่ค่อยจะได้หมอบอกเคลียดลงกระเพาะ''
เธอรับคำพยักหน้าเข้าใจ ช่วงนี้ฌอร์นอ้วกบ่อยมากนอน ๆ อยู่ก็ลุกมาอ้วกไม่รู้จะเคลียด เรื่องงานอะไ
