CHAPTER 11
"ทำไมบ้านมืด คุณน้าไปไหน?"เฮียหมอกขับรถมาส่งฉันที่บ้านก็เกิดคำถามเพราะบ้านทั้งหลังของฉันมืดสนิทบ่งบอกว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านสักคน
"แม่กับพ่อไม่อยู่ค่ะไปงานเลี้ยงที่เชียงใหม่"ฉันว่าพลางปลดสายคาดออกจากตัวแล้วหยิบกระเป๋าตัวเองมาถือไว้เตรียมตัวจะเดินลงไปจากรถ
"แสดงว่าคืนนี้อยู่บ้านคนเดียว"ฉันเปิดประตูแล้วกำลังจะก้าวเท้าลงจากรถเฮียไปแล้วแต่กลับถูกเฮียหมอกดึงให้หันกลับมาคุยกันก่อน
"อื้อ คนเดียว"ฉันตอบสั้น ๆ เพราะไม่อยากอยู่นานกว่านี้ พอได้มองหน้าเฮียเหตุการณ์ในห้องน้ำมันก็ผุดขึ้นมา มันทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ
จะว่าเขินก็ใช่จะว่าสั่นไหวกับสัมผัสที่เขาแตะต้องลงมาก็ไม่เชิง
"เป็นอะไรทำไมต้องเมิน"แต่มันกลายเป็นว่าเฮียหมอกเข้าใจว่าฉันเมินเฮียนี้สิทั้งที่ตอนนี้เขินตัวจะแตกอยู่แล้ว แต่ก็ดีปล่อยให้เฮียเข้าใจไปอย่างนั้นแหละ
"เปล่า ปล่อยหนูด้วยค่ะจะเข้าบ้าน"ฉันสลัดมือตัวเองออกไปแล้วเดินจากรถปิด
