ทุกคนในวงสนทนานั่งนิ่ง ตั้งใจฟังทุกคำโดยไม่หลุดสมาธิไปสนใจเรื่องอื่น “กูกับผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อย ๆ พูดว่าอยู่ด้วยกันก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ กูให้เขาเป็นแค่คนอุ่นเตียง ไป ๆ มา ๆ ตามโรงแรมบ้าง ห้องกูบ้าง เมื่อเร็ว ๆ นี้ถึงให้มาอยู่ที่ชั้น 22 ของคอนโดฯ กู”
เคลย์ตันที่คันปากจนทนไม่ไหวยกมือขึ้นแทรก “คือ ไอ้แบบนี้เรียกว่าเมียได้ด้วยเหรอครับ สำหรับผม ผมว่าไม่ใช่นะเนี่ย”
“หุบปากไปเลยแกน่ะ” หมอฉลามมองน้องเล็กของกลุ่มตาดุ “ว่าต่อเลยพี่เมฆ”
“กู…หึงเขามากเกินไปว่ะ ตอนแรกกูคิดว่ากูก็แค่หวงของ เพราะเห็นเขาอยู่กับผู้ชายคนโน้นคนนี้ ถ่ายละครกับพระเอกตั้งไม่รู้กี่คน แถมยังมีฉากจูบอีก กูก็เลย...”
คราวนี้เป็นเด่นคุณที่เอ่ยขัด “เดี๋ยวก่อน ถ่ายละคร? นี่มึงหมายความว่าไงวะ มึงไปเอาดาราที่ไหนมาทำเมียเนี่ย...”
“เพลงขวัญ” เมฆาเอ่ยชื่อคนที่ตนอยากพบหน้ามากที่สุดในตอนนี้ด้วยเสียงเบาหวิว “ชื่อในวงการคือเรญ
