“ได้ ในเมื่อท่านอยากรู้ ข้าก็จะบอกท่าน” น้ำเสียงที่สั่นเครือและแววตาที่ตัดพ้อทำให้คนที่กำลังโกรธอยู่รู้สึกใจหายอย่างคาดไม่ถึง
“ฉงหยู...” ริมฝีปากหยักเอ่ยชื่อหญิงคนรักเสียงเบาด้วยความใจหาย ราวกับว่าก้อนเนื้อในอกนั้นถูกบีบแน่น
“เพราะข้าเพิ่งจะรู้จักท่านได้ไม่นาน จึงไม่รู้ว่าท่านชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด อยากทำอาหารที่ท่านโปรดปรานเอาไว้ให้ท่านประหลาดใจจึงไม่ได้ถามท่านโดยตรง และอยากจะเอาใจทุกคนให้เอ็นดูข้า ท่านก็รู้ว่าเสวี่ยฮูหยินไม่โปรดปรานข้า เหล่าฮูหยินก็ส่งสาวใช้มาคอยจับตาดูข้า ข้านึกได้แค่คนเดียวที่จะช่วยบอกข้าได้ว่าท่านชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด เสวี่ยฮูหยินและเหล่าฮูหยินพอใจสิ่งใด ข้าขอให้น้องชายท่านช่วยบอกข้อมูลพวกนี้แก่ข้า หากมันผิดนักข้าก็ขออภัย” น้ำเสียงนั้นอธิบายเสียงเครือ ดวงตาแดงก่ำคล้ายจะร้องไห้จนเสวี่ยเหวินเจิ้งทำตัวไม่ถูก
“ท่านชอบกินอาหารประเภทเส้นข้าก็เพิ่งรู้ เรื่องที่เสวี่ยฮูหยินชอบไ
