นี่ก็ล่วงเลยเข้าสู่เวลาตีหนึ่งแล้ว แต่ดูเหมือนว่างานเลี้ยงจะไม่มีท่าทีว่าจะจบลงง่าย ๆ เสียงเพลงแดนซ์จังหวะเร้าใจดังกระหึ่มทั่วห้อง โซนลานกว้างถูกแปรเปลี่ยนเป็นฟลอร์เต้นรำขนาดย่อม ผู้คนต่างขยับแข้งขยับขา โยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างออกรส กลุ่มเพื่อน ๆ ของเจ้าของวันเกิดที่ต่างคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีส่งเสียงเฮฮา หัวเราะหยอกล้อกันไม่ขาดสาย บางกลุ่มก็ยืนล้อมวงเล่นเกมดื่ม กติกาง่าย ๆ คือใครแพ้ดื่ม ใครชนะก็ดื่ม... สุดท้ายทุกคนก็ดื่มอยู่ดี
โต๊ะเครื่องดื่มเต็มไปด้วยแก้วเหล้าหลากสี เบียร์เย็นฉ่ำที่ฟองขาวล้นทะลักออกจากปากแก้ว บางคนหยิบขวดมากระดกกันตรงนั้นเลยก็มี กลิ่นแอลกอฮอล์เจือปนกับกลิ่นอาหารที่ลอยคลุ้งในอากาศ สร้างบรรยากาศแห่งความสุขที่ชวนให้คนอยากปล่อยตัวปล่อยใจไปกับค่ำคืนนี้
นิน หญิงสาววัย 23 ปี นั่งอยู่ตรงมุมโต๊ะไม้ข้างสนามหญ้า รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่แก้มสองข้าง เพราะดีกรีแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปไม่น้อยตั้งแต่หัวค่ำ ตอนแรกเธอตั้งใจจะอยู่แค่สั้น ๆ แต่พอโดนเพื่อน ๆ รุมล้อม ทั้งเสียงเชียร์ เสียงชวน อีกทั้งเสียงเพลงและบรรยากาศ ก็ทำให้เธอเผลอยกแก้วชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนตอนนี้ร่างกายเริ่มโงนเงน ความง่วงและเมาเริ่มรุมเร้าเต็มที
“เอ้า ชนเว้ยยยยยยยย!” สายชล ชายหนุ่มเพื่อนสนิทของนิน แหกปากเรียกอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาเป็นประกายวิบวับด้วยฤทธิ์สุรา พร้อมยกแก้วสูงส่งสัญญาณให้เพื่อน ๆ รอบโต๊ะ
“ชนนนนน!!” เสียงตอบรับดังสนั่น ก่อนทุกคนจะกระดกแก้วในมือขึ้นพร้อมกัน
นินส่ายหัวเบา ๆ พลางหัวเราะไปกับพวกเขา เธอจำใจยกแก้วขึ้นชนตามน้ำ แล้วค่อย ๆ จิบอีกครั้ง แม้จะรู้สึกเวียนหัวนิด ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าบรรยากาศแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกดี...เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเพื่อน แม้จะรู้จักไม่กี่คน แต่พลังงานความสนุกของทุกคนก็ส่งผ่านมาถึงเธอได้เต็มเปี่ยม
“หนูนา” นินสะกิดแขนเพื่อนสาวเจ้าของงานวันเกิด ที่ตอนนี้กำลังหัวเราะแก้มปริเพราะโดนเพื่อน ๆ ยัดเค้กใส่หน้า
“ว่าไงแก” หนูนาเช็ดวิปครีมออกจากจมูก พลางหัวเราะคิกคัก
“หมดแก้วนี้...เรากลับแล้วนะ” นินบอกเสียงอ้อน รู้สึกเหมือนหนังตาเริ่มหนักลงทุกที
หนูนาเลิกคิ้ว หรี่ตามองเพื่อนด้วยท่าทีรู้ทัน
“เอาน่า อยู่ต่ออีกหน่อย เดี๋ยวมีเพลงที่แกชอบด้วยนะ!”
“โห ไม่ไหวแล้วจริง ๆ อะ” นินหัวเราะ แต่เสียงอ่อยเต็มที
เธอมองแก้วในมือ ตั้งใจว่าหมดแก้วนี้แหละ เธอจะปลีกตัวกลับ ไม่ว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องไปให้ถึงเตียงตัวเองให้ได้!
เมื่อทั้งสองสาวร่ำลากันเป็นที่เรียบร้อย และสายชลได้ที่อยู่ของนินจากหนูนาแล้ว เขาจึงพยุงร่างของเพื่อนสาวที่แทบจะยืนไม่ไหวออกจากวงสนุก เสียงเพลงจังหวะหนักยังคงดังกระหึ่มอยู่ด้านหลัง เสียงเฮฮา โห่ร้องของกลุ่มเพื่อนยังคงแว่วตามมา แต่สำหรับสายชล ตอนนี้โฟกัสของเขามีเพียงคนข้างกายเท่านั้น
นินเมาหนักกว่าที่เขาคาดไว้ หญิงสาวแทบจะลากเท้าเดินไปกับพื้น แขนเล็กเกี่ยวแขนเขาแน่นเหมือนกลัวล้ม เธอเอียงหัวซบกับไหล่กว้างของเขาเต็มแรง ร่างบางอิงแนบชิดจนสายชลสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอของเขาเบา ๆ
"อืออออ...จะกลับบ้านนนน...บ้านนินนน...อยู่ไหนนนะ...อ๋อออ อยู่ดาวอังคาร...อิอิอิ" เสียงอ้อแอ้ของนินดังขึ้นสลับกับเสียงหัวเราะคิกคักเหมือนเด็ก
สายชลหลุดหัวเราะเบา ๆ กับอาการคนข้างกาย
"บ้านเธออยู่โลกมนุษย์ ไม่ใช่ดาวอังคารหรอกยัยบ๊อง"
"ชลลลล...นินเมา...เมามากกกกกเลย...ชลหล่อออออ..." นินพูดพลางเงยหน้าขึ้นสบตาเขาใกล้ ๆ ดวงตาของเธอเยิ้มฉ่ำ ปากสีชมพูระเรื่อจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เผยยิ้มขี้เล่นออกมา
คำพูดนั้นทำเอาสายชลใจเต้นแรง เขาพยายามข่มใจไม่ให้คิดอะไรเกินเลย แต่มันยากเหลือเกิน เมื่อกลิ่นน้ำหอมหวานละมุนจากตัวนินลอยคลุ้งเข้ามากระทบจมูก กลิ่นนี้ไม่ใช่แค่ทำให้เขารู้สึกดี แต่มันปลุกบางอย่างในใจที่เขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน
"เออ ๆ หล่อก็หล่อ...รีบเดินหน่อย เดี๋ยวได้หลับตรงนี้พอดี"
"ม้ายยย...ไม่เดินแล้ววว เหนื่อยยยย...อุ้มหน่อยยย"
"อะไรนะ?" สายชลหันขวับ
"อุ้มไงงงง อุ้มขึ้นหลังไงชล นินเดินไม่ไหวแล้วววว...อุ้มหน่อยยย ชลลลคนหล่ออออ~"
เขาถอนหายใจยาว สุดท้ายก็ยอมแพ้ ก้มลงหันหลังให้ "ขึ้นมาเร็ว ๆ ก่อนฉันเปลี่ยนใจ"
นินหัวเราะคิกคักเหมือนได้ของเล่นใหม่ เธอโถมตัวเกาะหลังเขาอย่างไม่ลังเล แขนเล็กคล้องคอแน่นจนสายชลรู้สึกได้ถึงสัมผัสนุ่มหยุ่นจากร่างเธอ
"ไปเลยยย อาชลลลลล"
"เออ ๆ ยัยตัวแสบ"
แม้จะบ่นแต่ในใจกลับรู้สึกดีอย่างประหลาด สายชลอุ้มเพื่อนสาวเดินไปที่รถ ระหว่างทางหัวใจเขาเต้นแรงตลอดเวลา ทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงไม่เคยสังเกตเลยว่านินน่ารักขนาดนี้ ทั้งรอยยิ้ม ท่าทาง หรือแม้แต่เสียงหัวเราะเมา ๆ ของเธอ...ทุกอย่างมันช่างดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
ถึงรถแล้ว สายชลค่อย ๆ วางนินลงเบาะอย่างเบามือ หญิงสาวเอนหัวพิงกระจกหลับตาพริ้มเหมือนลูกแมว มือหนาค่อย ๆ ประคองศีรษะกลัวว่าเธอจะกระแทกโดนอะไร
"เธอ...เข้าไปในรถดี ๆ นะ" เขาพูดเบา ๆ
"อืออออ...ชลลล"
"อะไรอีก?"
"ขอบคุณนะ...ชลใจดีจังงงง...นินรักชลนะ..."
ประโยคนั้นทำเอาสายชลชะงัก หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบระเบิด แต่พอเหลือบมองดูคนพูด...หลับไปแล้วเรียบร้อย
"เฮ้อ...บ้าจริง" เขาส่ายหัว พลางยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะปิดประตูและเดินอ้อมไปขึ้นรถ
คืนนี้คงเป็นคืนที่เขาไม่มีวันลืม...เพราะมันทำให้เขาเห็นผู้หญิงข้างกายในมุมที่ต่างไปจากเดิม และบางที...หัวใจของเขาอาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาลแล้วก็ได้...