หลังงานเลี้ยง 1

1121 คำ
นี่ก็ล่วงเลยเข้าสู่เวลาตีหนึ่งแล้ว แต่ดูเหมือนว่างานเลี้ยงจะไม่มีท่าทีว่าจะจบลงง่าย ๆ เสียงเพลงแดนซ์จังหวะเร้าใจดังกระหึ่มทั่วห้อง โซนลานกว้างถูกแปรเปลี่ยนเป็นฟลอร์เต้นรำขนาดย่อม ผู้คนต่างขยับแข้งขยับขา โยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างออกรส กลุ่มเพื่อน ๆ ของเจ้าของวันเกิดที่ต่างคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีส่งเสียงเฮฮา หัวเราะหยอกล้อกันไม่ขาดสาย บางกลุ่มก็ยืนล้อมวงเล่นเกมดื่ม กติกาง่าย ๆ คือใครแพ้ดื่ม ใครชนะก็ดื่ม... สุดท้ายทุกคนก็ดื่มอยู่ดี โต๊ะเครื่องดื่มเต็มไปด้วยแก้วเหล้าหลากสี เบียร์เย็นฉ่ำที่ฟองขาวล้นทะลักออกจากปากแก้ว บางคนหยิบขวดมากระดกกันตรงนั้นเลยก็มี กลิ่นแอลกอฮอล์เจือปนกับกลิ่นอาหารที่ลอยคลุ้งในอากาศ สร้างบรรยากาศแห่งความสุขที่ชวนให้คนอยากปล่อยตัวปล่อยใจไปกับค่ำคืนนี้ นิน หญิงสาววัย 23 ปี นั่งอยู่ตรงมุมโต๊ะไม้ข้างสนามหญ้า รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่แก้มสองข้าง เพราะดีกรีแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปไม่น้อยตั้งแต่หัวค่ำ ตอนแรกเธอตั้งใจจะอยู่แค่สั้น ๆ แต่พอโดนเพื่อน ๆ รุมล้อม ทั้งเสียงเชียร์ เสียงชวน อีกทั้งเสียงเพลงและบรรยากาศ ก็ทำให้เธอเผลอยกแก้วชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนตอนนี้ร่างกายเริ่มโงนเงน ความง่วงและเมาเริ่มรุมเร้าเต็มที “เอ้า ชนเว้ยยยยยยยย!” สายชล ชายหนุ่มเพื่อนสนิทของนิน แหกปากเรียกอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาเป็นประกายวิบวับด้วยฤทธิ์สุรา พร้อมยกแก้วสูงส่งสัญญาณให้เพื่อน ๆ รอบโต๊ะ “ชนนนนน!!” เสียงตอบรับดังสนั่น ก่อนทุกคนจะกระดกแก้วในมือขึ้นพร้อมกัน นินส่ายหัวเบา ๆ พลางหัวเราะไปกับพวกเขา เธอจำใจยกแก้วขึ้นชนตามน้ำ แล้วค่อย ๆ จิบอีกครั้ง แม้จะรู้สึกเวียนหัวนิด ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าบรรยากาศแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกดี...เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเพื่อน แม้จะรู้จักไม่กี่คน แต่พลังงานความสนุกของทุกคนก็ส่งผ่านมาถึงเธอได้เต็มเปี่ยม “หนูนา” นินสะกิดแขนเพื่อนสาวเจ้าของงานวันเกิด ที่ตอนนี้กำลังหัวเราะแก้มปริเพราะโดนเพื่อน ๆ ยัดเค้กใส่หน้า “ว่าไงแก” หนูนาเช็ดวิปครีมออกจากจมูก พลางหัวเราะคิกคัก “หมดแก้วนี้...เรากลับแล้วนะ” นินบอกเสียงอ้อน รู้สึกเหมือนหนังตาเริ่มหนักลงทุกที หนูนาเลิกคิ้ว หรี่ตามองเพื่อนด้วยท่าทีรู้ทัน “เอาน่า อยู่ต่ออีกหน่อย เดี๋ยวมีเพลงที่แกชอบด้วยนะ!” “โห ไม่ไหวแล้วจริง ๆ อะ” นินหัวเราะ แต่เสียงอ่อยเต็มที เธอมองแก้วในมือ ตั้งใจว่าหมดแก้วนี้แหละ เธอจะปลีกตัวกลับ ไม่ว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องไปให้ถึงเตียงตัวเองให้ได้! เมื่อทั้งสองสาวร่ำลากันเป็นที่เรียบร้อย และสายชลได้ที่อยู่ของนินจากหนูนาแล้ว เขาจึงพยุงร่างของเพื่อนสาวที่แทบจะยืนไม่ไหวออกจากวงสนุก เสียงเพลงจังหวะหนักยังคงดังกระหึ่มอยู่ด้านหลัง เสียงเฮฮา โห่ร้องของกลุ่มเพื่อนยังคงแว่วตามมา แต่สำหรับสายชล ตอนนี้โฟกัสของเขามีเพียงคนข้างกายเท่านั้น นินเมาหนักกว่าที่เขาคาดไว้ หญิงสาวแทบจะลากเท้าเดินไปกับพื้น แขนเล็กเกี่ยวแขนเขาแน่นเหมือนกลัวล้ม เธอเอียงหัวซบกับไหล่กว้างของเขาเต็มแรง ร่างบางอิงแนบชิดจนสายชลสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอของเขาเบา ๆ "อืออออ...จะกลับบ้านนนน...บ้านนินนน...อยู่ไหนนนะ...อ๋อออ อยู่ดาวอังคาร...อิอิอิ" เสียงอ้อแอ้ของนินดังขึ้นสลับกับเสียงหัวเราะคิกคักเหมือนเด็ก สายชลหลุดหัวเราะเบา ๆ กับอาการคนข้างกาย "บ้านเธออยู่โลกมนุษย์ ไม่ใช่ดาวอังคารหรอกยัยบ๊อง" "ชลลลล...นินเมา...เมามากกกกกเลย...ชลหล่อออออ..." นินพูดพลางเงยหน้าขึ้นสบตาเขาใกล้ ๆ ดวงตาของเธอเยิ้มฉ่ำ ปากสีชมพูระเรื่อจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เผยยิ้มขี้เล่นออกมา คำพูดนั้นทำเอาสายชลใจเต้นแรง เขาพยายามข่มใจไม่ให้คิดอะไรเกินเลย แต่มันยากเหลือเกิน เมื่อกลิ่นน้ำหอมหวานละมุนจากตัวนินลอยคลุ้งเข้ามากระทบจมูก กลิ่นนี้ไม่ใช่แค่ทำให้เขารู้สึกดี แต่มันปลุกบางอย่างในใจที่เขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน "เออ ๆ หล่อก็หล่อ...รีบเดินหน่อย เดี๋ยวได้หลับตรงนี้พอดี" "ม้ายยย...ไม่เดินแล้ววว เหนื่อยยยย...อุ้มหน่อยยย" "อะไรนะ?" สายชลหันขวับ "อุ้มไงงงง อุ้มขึ้นหลังไงชล นินเดินไม่ไหวแล้วววว...อุ้มหน่อยยย ชลลลคนหล่ออออ~" เขาถอนหายใจยาว สุดท้ายก็ยอมแพ้ ก้มลงหันหลังให้ "ขึ้นมาเร็ว ๆ ก่อนฉันเปลี่ยนใจ" นินหัวเราะคิกคักเหมือนได้ของเล่นใหม่ เธอโถมตัวเกาะหลังเขาอย่างไม่ลังเล แขนเล็กคล้องคอแน่นจนสายชลรู้สึกได้ถึงสัมผัสนุ่มหยุ่นจากร่างเธอ "ไปเลยยย อาชลลลลล" "เออ ๆ ยัยตัวแสบ" แม้จะบ่นแต่ในใจกลับรู้สึกดีอย่างประหลาด สายชลอุ้มเพื่อนสาวเดินไปที่รถ ระหว่างทางหัวใจเขาเต้นแรงตลอดเวลา ทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงไม่เคยสังเกตเลยว่านินน่ารักขนาดนี้ ทั้งรอยยิ้ม ท่าทาง หรือแม้แต่เสียงหัวเราะเมา ๆ ของเธอ...ทุกอย่างมันช่างดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ถึงรถแล้ว สายชลค่อย ๆ วางนินลงเบาะอย่างเบามือ หญิงสาวเอนหัวพิงกระจกหลับตาพริ้มเหมือนลูกแมว มือหนาค่อย ๆ ประคองศีรษะกลัวว่าเธอจะกระแทกโดนอะไร "เธอ...เข้าไปในรถดี ๆ นะ" เขาพูดเบา ๆ "อืออออ...ชลลล" "อะไรอีก?" "ขอบคุณนะ...ชลใจดีจังงงง...นินรักชลนะ..." ประโยคนั้นทำเอาสายชลชะงัก หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบระเบิด แต่พอเหลือบมองดูคนพูด...หลับไปแล้วเรียบร้อย "เฮ้อ...บ้าจริง" เขาส่ายหัว พลางยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะปิดประตูและเดินอ้อมไปขึ้นรถ คืนนี้คงเป็นคืนที่เขาไม่มีวันลืม...เพราะมันทำให้เขาเห็นผู้หญิงข้างกายในมุมที่ต่างไปจากเดิม และบางที...หัวใจของเขาอาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาลแล้วก็ได้...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม