บทที่ 9

3480 คำ

9                “นี่ถ้าลูกชายของฉันขยันเรียนแบบดวงใจบ้าง ฉันคงรักตายเลยนะเนี่ย! เอ็งกลับไปเรียนต่อแบบนี้ก็ถือว่าคิดถูกแล้วนะดวงใจ”                “จ้ะ ลุงชาติ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงใจก็พยักหน้ารับพร้อมส่งยิ้มให้กับอีกฝ่าย หลังเขาเพิ่งจะถูกเพื่อนของพ่อที่แวะมาเยี่ยมที่บ้านเอ่ยปากชม                “ถ้าข้าจำไม่ผิด…เห็นแกบอกว่าจะไม่ให้ไอ้ดวงใจมันเรียนต่อแล้วไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนใจเสียล่ะตามั่น?” ลุงชาติหันไปถามพ่อของดวงใจต่ออย่างนึกสงสัย                “อ๋อ พอดีมันเป็นความต้องการของคุณพร้อมเขาน่ะ เพราะคุณพร้อมเขาเห็นว่าดวงใจมันหัวดีขาดแค่โอกาสในการศึกษาต่อเท่านั้น คุณพร้อมเขาก็เลยอยากจะช่วยเหลือตรงนั้นให้”                “งั้นก็แสดงว่าเจ้าของไร่กาแฟของแกเนี่ยเขารวยมากล่ะสิ? เพราะเรียนระดับปริญญาตรีมันใช้เงินน้อยเสียที่ไหนกันทั้งค่าเทอม ค่าหอ ไหนจะค่าใช้จ่ายระหว่างการเร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม