เยี่ยหลันเฟยหรือชื่อจริงเยี่ยฟางหนิง เดินเข้าไปหยิบของสิ่งหนึ่งในห้องนอนของตน ก่อนจะเดินออกมาหาบุตรชายที่นางคิดว่าเขาตายไปแล้ว
สวี่จื่อเฟิงมองหน้ามารดานิ่ง ตอนนี้เขาบอกไม่ถูกว่าดีใจที่เจอนางหรือไม่ พบมารดา แต่ไม่สามารถบอกว่าตนเป็นลูกชายของนางได้ ไม่สามารถอยู่กับนางได้ในฐานะเยี่ยฟางหนิง
โจวฮูหยินหันมองไปรอบๆ อีกครั้งอย่างระแวดระวัง ก่อนที่นางจะเล่าเรื่องราวที่เขาควรรู้ออกมา
“ตระกูลของบิดาเจ้า ตระกูลสวี่ เป็นตระกูลขุนนางกลาง มีบรรพชนสืบสายมาตั้งแต่ราชวงศ์ก่อน ปู่ของเจ้าชื่อ สวี่หลุนจื่อ เป็นเจ้ากรมพิธีการได้รับบรรดาศักดิ์เป็นโหว บิดาของเจ้าเป็นซื่อจื่อจวนโหวสวี่ ตอนนี้เขาตายไปแล้ว หากเจ้ากลับไปตอนนี้ตำแหน่งซื่อจื่อย่อมตกเป็นของเจ้า ทายาทตามสายเลือด” นางอธิบายแก่เขาน้ำเสียงนั้นปวดร้าวจนหัวใจแหลกสลาย
นางหยิบกล่องไม้เล็กๆ ออกมาเปิดออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นป้ายหยกประจำตระกูลสวี่ หยกเนื้อดีสีมร
