“สงสัยคุณตาจะเรียกแล้วล่ะ”
หน้างานกำลังจะเป่าเค้กกันแล้ว
พี่กายไม่ว่าอะไร เขายกแก้วของเขามาชนกับแก้วฉัน ก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว โดยไม่คาดคิด หน้าคมโน้มเข้ามากระซิบข้างหู
“ไว้เจอกันใหม่”
ฉันนิ่งขึง ลมอุ่น ๆ ลามไล้พวงแก้มและใบหูก่อความหวามไหวในอกจนต้องยกไวน์ขึ้นสาดลงคอหมดแก้ว ได้แต่มองตามร่างสูงที่เดินห่างออกไป คนของเขาเข้ามาพูดคุยอย่างนอบน้อม พี่กายยกมือให้ฉันอีกครั้ง รถยนต์คันหรูคลานเข้ามาจอดเทียบ พาเขาออกจากคฤหาสน์ไป
“ป่วนคนอื่นเก่งนะตานี่”
คืนนั้นหลังจากพี่กายกลับไป ฉันเข้าไปเป่าเค้กกับคุณตา ร่วมงานต่อกระทั่งคุณตาขอตัวไปพัก ฉันก็ออกจากงานพร้อมท่าน ฉันอยู่บ้านอีกวันก็กลับมามหา’ลัย พร้อมกับตั้งใจไว้ว่าจะหลบเลี่ยงพี่กายแล้วล่ะ ไม่ได้กลัวเขาแต่กลัวตัวฉันนี่แหละจะเผลอหวั่นไหวกับเขามากจนเกินไป
หลังเรียนเสร็จช่วงบ่าย ชมพูกับขนมผิงลากฉันมานั่งเล่นกินขนมที่ชายหาด
“วันนี้มึง
