ลวงรัก ยัยซาแซงแฟน

บทที่ 2 สตอล์กเกอร์สาว กับสายตาที่แสนเศร้า

ลวงรัก ยัยซาแซงแฟน

บทที่ 2

สตอล์กเกอร์สาว กับสายตาที่แสนเศร้า

....................

สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ

ผมพัค กูรึม เป็นสมาชิก 1 ใน 3 ของวง 3KING

เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน

สูง 185 เซนติเมตร

:อาหารที่ชอบหรือครับ อืม ผมไม่มีอาหารที่ชอบ หรือเกลียดเป็นพิเศษ กินได้หมดครับ

:ส่วนสีที่ชอบ อืมสีดำแล้วกันครับ

:ส่วนกีฬา ก็เล่นกีฬาได้ทุกอย่าง

ผมชอบการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย หากวันไหนไม่มีซ้อม หรือไม่มีตารางงาน ผมมักจะใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์อยู่ที่ห้อง หากิจกรรมยามว่างทำเช่น อ่านหนังสือ ดูหนัง อะไรก็ได้ ที่ไม่ต้องขยับตัวมาก ทุกคนก็รู้ดีใช่มั้ยครับ ว่าการเป็นไอดอลมันเหนื่อยขนาดไหน เมื่อมีเวลาว่าง จึงต้องใช้ให้คุ้มค่าที่สุด และตอนนี้ ผมเพิ่งจะอกหักมาหมาดๆ เลยต้องการเวลารักษาแผลใจสักหน่อย ชีวิตผมก็ปกติดีมาตลอด

จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ รู้สึกว่ามันจะดูวุ่นวายขึ้นมานิดหน่อย ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ ผมถูกสะกดรอยตาม และยังจับจังๆ ไม่ได้สักที ตามจริงแล้ว สตอล์กเกอร์คนนั้นก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกับผมมากนัก เพียงแต่บางครั้ง การที่เขาตามผมไปทุกที มันทำให้ผมอึดอัด ไหนจะของแบรนด์ เนมราคาแพง ที่มักจะส่งมาให้อีก โดยปกติการส่งของขวัญให้ไอดอลที่ชื่นชอบไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ของที่เขาส่งมาให้นั้น มันมากเกินไปจนน่าตกใจ หลายครั้งที่พยายามจะติดต่อเพื่อคืนของขวัญเหล่านั้น แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ และสิ่งที่ทำให้ผมสติเกือบหลุดก็คือ ของขวัญชิ้นล่าสุดก็คือ กางเกงในชาย ทำให้ผมต้องแจ้งเรื่องนี้กับทางค่าย ให้เป็นคนจัดการให้ เพราะแบบนี้มันเกินไป และไม่นานหลังจากนั้น ผมก็ได้รู้ว่า สตอล์กเกอร์คนนั้นเป็นใคร ก็คือวันที่ผมมีอัดรายการ รายการหนึ่งโดยเธอบุกเข้ามาในห้องแต่งตัวผม มันทำให้ผมตกใจมาก และ เธอก็ขโมยจูบผมไป ตอนนั้นผมโมโหมากแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ แต่เนื่องจากเห็นเธอยังเด็ก ผมจึงตัดสินใจไม่เอาเรื่อง และให้ปิดข่าวไว้ โดยทำข้อตกลงขอให้เธอเลิกตามผมไปทุกที่ และเลิกส่งของขวัญมาให้ผมสักที แต่บางอย่างก็ทำให้ผมแปลกใจ ทั้งการกระทำของเธอ ไหนจะแววตาเศร้าๆ นั้นอีก

อ่า ผมเผลอคิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว

.......................

"น้องทำไมทำแบบนี้!"

เสียงเมเนเจอร์สาวโวยวายลั่น จับตัว สตอล์กเกอร์สาวเอาไว้ เธอไม่ได้มีท่าทีดิ้นรนขัดขืนแต่อย่างไร

"ทำแบบนี้มันโรคจิตนะรู้มั้ย"

เมเนเจอร์สาวยังคงขึ้นเสียงใส่ร่างบางตรงหน้าไม่หยุด แต่ทว่าเธอกลับตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ พร้อมกับแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ

"แล้วโลกนี้มีคนปกติด้วยหรือคะ"

เธอเอ่ยตอบเมเนเจอร์สาว แต่กลับมองสบตาไอดอลหนุ่มด้วยแววตาเศร้าๆ

อ่า ทำไมถึงต้องทำหน้าตาน่าสงสารขนาดนั้นกันนะ