2

492 คำ
"อีอัญญาจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน  อีอัญญา" พรกมลบุตรสาวคนโตของพรพัฒน์และหลานคนโปรดอีกคนของเจ้าสัวประชัยกำลังตีมือรัวเคาะประตูห้องนอนของอัญญาขี้ข้ารองมือรองเท้าของเธอแต่เช้าเพราะวันนี้มันวันเงินเดือนออกเธอต้องรีบมารับส่วนแบ่งก่อนจะออกไปช้อปปิ้งในช่วงสายของวัน "ค่ะ" หญิงสาวที่เพิ่งจะนอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงรีบลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องในทันทีเพราะเกรงว่าประตูห้องโทรมๆของเธอจะพัง มันเคยพังมาแล้วเพราะแรงเคาะแบบนี้  เธอจำต้องสลัดความเหนื่อยล้าทิ้งไปเพื่อต่อสู้กับวันใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง "เอามาเร็วๆ" พรกมลแบมือขอเงินอย่างไม่อายเพราะเงินนี้เธอควรจะได้ในฐานะที่เธอเป็นหลานสาวคนโปรดมีส่วนจะได้บ้านหลังที่ให้อัญญาอาศัยตั้งส่วนหนึ่งหลังจากที่หารแบ่งกับพี่น้องคนอื่นๆแล้ว  บุญเท่าไหร่ที่ให้อัญญาที่ไม่ได้ในส่วนแบ่งของบ้านหลังนี้อาศัยอยู่แลกกับค่านู้นนี้นั้นนิดหน่อยก็แสนจะคุ้มเมื่อเทียบกับบ้านหลังใหญ่โตนี้ "มาแต่เช้าเลยนะคะพี่ปู เร็วเข้าสิอัญญาเอาส่วนของฉันมาด้วย" พรทิพย์ลูกสาวคนรองของพรพัฒน์ก้าวเข้ามาร่วมวงแบมือขอเงินด้วยอีกคน  เพราะไม่ใช่แค่พี่สาวที่มีส่วนได้บ้านหลังนี้เธอเองก็ด้วยอย่างนั้นอัญญาก็ต้องจ่ายค่าอยู่อาศัยมา ให้พอๆกับที่พี่สาวของเธอได้ไป "อัญยังไม่ได้กดมาค่ะ" อัญญาที่ยังคงง่วงและเหนื่อยสุดๆชีวิตพูดออกมาอย่างคนอยากจะกลับไปนอน  เธอชินสะแล้วที่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้เพราะมันก็มีมาทุกเดือนตลอดสี่ปีตั้งแต่เธอไม่ได้เรียนต่อ  ครั้งแรกมันก็มีน้ำตาพร้อมโดนตบตีไปหลายทีแต่มาครั้งหลังๆเธอชินชาและโดนตบสะจนไม่ค่อยเจ็บ "ก็ไปกดเดี๋ยวนี้  ถ้าไม่อยากออกไปนอนรอแม่กับพ่อของแกที่ข้างถนน ไปสิ" พรประภาน้องสาวคนสุดท้องและร้ายที่สุดเดินเข้ามากระชากแขนของคนตัวบางกว่าจนกระเด็นแทบจะชนเข้ากับกำแพง  เพราะเธอก็ต้องการเงินถึงแม้จะได้ไปแล้วใช้หมดแค่ภายในชั่วโมงเดียวก็ตาม "ค่ะ คุณกุ้ง  คุณปู คุณปลา" อัญญาก้มหน้าเดินดิ่งออกจากบ้านไป  เงินของเธอก็จริงได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองก็จริงแต่เกินครึ่งต้องจ่ายเป็นค่าที่ซุกหัวนอนและเธอก็ต้องทนเพราะไม่รู้จะไปไหนไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนนอกจากทุกคนในบ้านนี้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม