กุหลาบไร้หนาม

ตอนที่ ๔ NC

ตอนที่ ๔

ริมฝีปากชื้นละเลงลิ้นลงมาบนหน้าอกของฉันอย่างคนอดยากมานานหลายเดือน ฉันแอ่นหน้าอกตอบรับเขาอย่างไม่รังเกียจ มือทั้งสองข้างกุมแล้วออกแรงเคล้นเป็นจังหวะ

นานแล้วที่ฉันไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้ ด้านล่างรู้สึกได้ว่ามันเปียกชื้นอยากสัมผัสมันให้มากกว่านี้แล้ว แต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้ก่อน มือของฉันยังกอบกุมแก่นกายที่ใหญ่เต็มมือ

ขนาดของมันน่าจะห้าสิบสี่ได้ เขาช่างโชคดีที่มีของดีแบบนี้ติดตัว ผู้หญิงหลายคนคงรักคงหลงเขาแน่นอน ฉันเองก็ชอบเขาดูสะอาดสะอ้านหุ่นล่ำแน่นมือ

“อื้อ…โรส พี่เสียวมากเลย อื้อ” เขาครางออกมาเมื่อฉันขยับมือเร็วมากยิ่งขึ้น “พี่ขอได้ไหมครับ”

“แค่ข้างนอกได้ไหมคะ” ฉันเอ่ยเสียงหวาน ยังไม่ได้เตรียมใจที่จะโดนเขาเคลมวันนี้

“แค่ไหนครับ” เขายังคงดูดเลียหัวนมสลับข้างกันไปมา “ไปเบาะหลังกันดีไหมครับ” เขาเอ่ยชวน ฉันพยักหน้าแล้วข้ามจากเบาะด้านหน้าไปยังเบาะด้านหลัง

เขาเองก็รีบตามมาโดยไม่ให้เสียเวลา กระโปรงทรงเอถูกเลื่อนขึ้นไปไว้ที่เอว เผยให้มองเห็นแพนตี้สีชมพูเข้าชุดบราด้านบน ไม่นานกางเกงชั้นในของฉันก็ถูกเลื่อนออกทางปลายเท้า

“ไม่สอดใส่นะคะ” ฉันเอ่ยแล้วใช้มือกอบกุมเอาแก่นกายของเขา พี่ปริญยกฉันให้อยู่ด้านบนในท่าหกเก้า ในตอนนี้รอยแยกมันเปียกชุ่มยิ่งถูกเขาใช้มือสัมผัส

“น้ำเยิ้มเชียวนะครับ แต่พี่ชอบ” เขาใช้ปลายนิ้วกดลึกเข้ามาด้านใน ฉันนี้ขาสั่นครางเสียงหลงเลยทีเดียว เหมือนว่าเขาจะชอบออกแรงกดเข้าออกใช้ปลายลิ้นเลียเข้าที่ปุ่มกระสัน

“อื้อ พี่ปริญ โรสเสียว จะเสร็จแล้วค่ะ อ๊าาา” ฉันครางออกมา มือก็ยังคงจับแก่นกายของเขารูดขึ้นลง ก่อนใช้ริมฝีปากสัมผัสเข้ากับมัน ความคับแน่นเต็มปากหากมันเข้ามาอยู่ในตัวของฉันคงเสียวซ่านไม่น้อย

“อ๊า…โรสครับ อ๊าาา” เขายังคงใช้ปลายนิ้วกดลึกเข้าหาฉัน เอวก็ร่อนควงโยกให้เกิดจังหวะ “อื้อ”

“อื้อ โรสจะเสร็จแล้ว อ๊า…อื้อ” ฉันครางเสียงสั่นออกแรงกดลึกกลืนแก่นกายของเขาจนถึงลำคอ สุดท้ายเขาเองก็ได้ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้ามาในปากของฉัน ฉันเองก็ได้ปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกัน

“โรส พี่อยากได้มากกว่านี้ โรสสวยมากเลย” เขาชมฉันออกมา คนที่รักษาเรือนร่างเป็นอย่างดีจะให้มีที่ใดเป็นตำหนิไม่ได้ เพราะต้องใช้ร่างกายหาเงิน “ลายสักน่ารักจัง”

“โรสให้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ แบบนี้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย” ฉันยิ้มแล้วรีบแต่งตัว จะช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเพราะยังมีนัดอีก

“พี่อยากได้มากกว่านี้ต้องทำยังไงครับ” เขาเอ่ยเสียงอ้อน แต่ขอโทษนะคะฉันรู้ว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้กันทุกคน หากอยากได้ก็แค่เอ่ยคำหวานหยอดใส่ให้อีกฝ่ายใจอ่อน แต่มันใช้ไม่ได้กับฉันหรอก

“โรสไม่ชอบลึกซึ้งแค่ชั่วคราวนะคะ” นี่ก็แค่คำตอบบังหน้าเท่านั้น “ไปส่งโรสเถอะนะคะ จะได้เวลานัดแล้ว เอาไว้วันหน้าค่อยมาสนุกกันใหม่ เรามาตั้งกฎกันดีไหมคะ”

“กฎ?” พี่เขามีสีหน้างุนงง คงเจอแต่ผู้หญิงที่ตามใจมาตลอด พอมาเจอผู้หญิงแบบฉันคงเห็นว่าเป็นของที่แปลกใหม่

“หากอยากสานต่อ โรสให้ได้แค่เหมือนวันนี้ค่ะ มากกว่านี้คงทำให้ไม่ได้ค่ะ” ฉันยิ้มแล้วกลับมานั่งที่ พี่ปริญเองก็กลับมานั่งที่ สีหน้าของเขาเหมือนกำลังคิดเรื่องที่ฉันกล่าวเมื่อครู่

“อืม เอาตามที่โรสว่าก็ได้ คราวหน้าเราไปหาอะไรที่ตื่นเต้นทำกันดีไหม”

“ค่ะ” ฉันชักคาดหวังสิ่งที่เขากล่าวแล้วสิ เมื่อรถยนต์ขับเคลื่อนไปตามท้องถนนมือของพี่เขาก็ยังคงลูบลงมาที่ต้นขา ไม่นานก็สอดเข้ามาใต้กระโปรง

ฉันกัดฟันข่มความกระสันเสียว แต่สุดท้ายก็ยอมแยกขาออกให้เขาสอดนิ้วเข้ามาด้านในผ่านแพนตี้แล้วสัมผัสกับจุดอ่อนไหว เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกเช่นนี้

“โรสมีอารมณ์ง่ายจัง” เขายิ้มแล้วจ้องมองทางด้านหน้า แต่มือก็ยังเขี่ยเล่นที่จุดกระสัน “น้ำเยิ้มเลยนะ”

“ก็พี่ทำให้โรสเป็นแบบนี้เอง อื้อ..เร่งมือหน่อยได้ไหมคะ โรสจะเสร็จอีกแล้ว อ๊า” ฉันไม่รักษาภาพลักษณ์ตัวเองแล้วในตอนนี้ แยกขายกสะโพกตอบรับนิ้วที่กำลังสอดเข้ามาด้านใน “อื้อ…พี่…อ๊า”

“เสียงหวานจัง พี่ชักมีอารมณ์แล้วสิครับ” ปริญยกยิ้มมุมปาก ออกแรงกดนิ้วเข้าหาฉันเร็วมากยิ่งขึ้น สุดท้ายร่างบางก็สั่นสะท้านปลดปล่อยน้ำสีใสชโลมมาที่มือของเขา

ฉันหอบหายใจเหนื่อย จ้องมองมือใหญ่ที่มีแต่น้ำของฉันเต็มไปหมด ฉันโน้มตัวลงไปรูดซิปกางเกงแล้วงัดเอาสิ่งที่อยู่ด้านในออกมา ใช้ริมฝีปากให้กับเขา

“อ๊า…โรสครับ อื้อ…” ปริญรู้สึกดีจนแทบไม่มีสติขับรถต่อ เขาใช้มือข้างหนึ่งกดศีรษะของฉัน ออกแรงไม่นานพร้อมกับเสียงครางที่เสียวสะท้าน “อ๊า”

สุดท้ายเขาก็ได้ปลดปล่อยน้ำเข้ามาในโพรงปาก ฉันกลืนลงคอทุกหยดไม่มีเหลือ ดูดเลียทำความสะอาดอย่างดีให้กับเขา สีหน้าของพี่เขาดูมีความสุขอมยิ้มแล้วลูบมือลงมาบนศีรษะ

“โรสกำลังทำให้พี่หลงนะครับ” เขาเอ่ยออกมาจากใจจริง คงไม่คิดว่าฉันจะทำอะไรแบบนี้กับผู้ชายที่พึ่งขึ้นรถมาด้วยกันครั้งแรก “ถ้าเราคบกันโรสจะให้พี่ได้มากกว่านี้ไหมครับ”

“โรสยังไม่อยากคบกับใครค่ะ แบบนี้ดีที่สุดแล้ว” ฉันจัดเสื้อผ้าของตนเองเมื่อจัดเสื้อผ้าให้เขาเสร็จ “พี่จอดข้างหน้านี้เลยค่ะ”

“มันมืดนะ ให้พี่ไปส่งให้ถึงห้องเถอะ พี่ไม่ขอขึ้นห้องไปด้วยหรอก” เหมือนว่าพี่เขาจะอ่านใจของฉันออก

“โรสอยู่คอนโดนี่ค่ะ จอดตรงนี้ไม่ต้องขับเข้าไปข้างใน แลกบัตรให้ยุ่งยากหรอกค่ะ” ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย “ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง”

เสียงถอนหายใจของเขาดังขึ้น หากแต่ยังไม่ทันได้เดินลงจากรถยนต์ พี่เขาก็ดึงฉันเข้าไปกอดได้ยินเสียงเต้นของหัวใจที่กำลังเต้นผิดไปจากเดิม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันใดฉันก็ไม่อยากรู้ เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะสายแล้ว

“พี่คงต้องเริ่มจากจีบโรสก่อนใช่ไหมครับ พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ไม่อยากให้ไปเลย” เสียงที่กำลังบ่งบอกว่าเสียดาย “เจอกันพรุ่งนี้ครับ ให้พี่มารับไหม” เขาผละออกแล้วก้มลงมาหอมแก้มของฉัน

“ไม่ค่ะ โรสไปเองได้ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ขับรถกลับดีๆ นะคะ” ฉันรีบเปิดประตูแล้วเดินตรงเข้ามาในคอนโดทันที หันไปมองก็ตอนที่รถยนต์เคลื่อนตัวออกจากที่ช้าๆ

หากบอกว่าไม่หวั่นไหวก็ไม่ใช่ คำหวานของเขานั้นช่างเป็นสิ่งที่ดีต่อใจ หากเป็นฉันเมื่อก่อนคงเชื่อหมดใจว่าเขานั้นกำลังรู้สึกดีกับฉันจริงๆ แล้วตกลงคบหากับเขาในทันที

แต่โรสในตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน ประสบการณ์มักสอนเราเสมอว่าควรจัดการกับปัญหาที่เคยพบเจอเช่นไร เหมือนกับตอนนี้ที่เรามีภูมิต้านทานแล้ว เราจะต้องไตร่ตรองให้มากในเรื่องที่พบเจอในตอนนี้