ตอนที่ 1 (NC)
1376 คำ
นิยายเรื่อง : กุหลาบไร้หนาม
ผู้เขียน : นอบน้อม
ภาพหน้าปก : By ครีม
จัดทำโดย Panisara
ห้ามคัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาบางส่วนไปใช้ พร้อมทั้งนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช ๒๕๕๘ หากฝ่าฝืนมีโทษตามบัญญัติสูงสุดตามกฎหมายพระราชบัญญัติ ๒๕๓๗
ตอนที่ ๑
“อื้อ…” เสียงครางอย่างเสียวซ่านดังขึ้นไม่ยอมขาด ปลายนิ้วเรียวยาวกำลังถูกกดลึกเข้าไปด้านในกลีบที่เบียดชิดสนิทสีชมพูอ่อนหวาน “อื้อ” เสียงน้ำที่ชื้นฉ่ำดังผสมกับเสียงนิ้วที่กำลังชักเข้าออก น้ำสีใสไหลเยิ้มอาบกายสาวร่างกายบางสั่นสะท้านพร้อมกระตุกเกร็งอย่างสุขสม
“อ๊าาา” หน้าท้องแบนราบกำลังผ่อนลมหายใจเข้าออกหนักแน่น
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้เวลาเดิมนะคะ ขอบคุณสำหรับของขวัญจากทุกคนมากๆ เลยนะคะ”
ฉันยิ้มกว้างกดออฟไลน์โปรแกรมไลฟ์สดในทันที วันนี้ยอดวิวก็พุ่งขึ้นสูงเช่นเดิมของขวัญที่ได้มาก็ได้มากกว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะวันนี้ฉันแสดงได้อย่างถึงพริกถึงขิง ร้องเรียกชื่อคนที่ยอมเปย์ของขวัญเสียงหวานจนได้ทิปมามากมาย
ฉันชื่อโรสเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง สถานะโสดแต่ไม่สดความต้องการทางเพศสูงมากกว่าคนปกติทั่วไป สะกิดไม่ถึงนาทีน้ำก็เยิ้มแล้วทันใจไม่ต้องรอนาน
อาชีพไลฟ์สดเป็นอาชีพรองเงินที่ได้มากกว่าเงินที่ทำงานประจำถึงสองเท่าทีเดียว หากว่าขยันไลฟ์สดทุกวันก็จะได้เงินมาก หากแต่ช่วงนี้ทำโอทีเลิกดึกตลอด ไม่ค่อยได้มีเวลามาทำอาชีพรองมากเท่าใด
ถึงความเสียวซ่านจะผ่านไปเมื่อครู่ ฉันก็ยังไม่หายยากตอนนี้เวลาก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว คอนโดที่ฉันอยู่ก็คือตึกสูงกลางใจเมืองราคาไม่ใช่น้อยๆ ไม่ใช่คอนโดเช่าแต่เป็นคอนโดที่ซื้อด้วยเงินผ่อนที่แสนภาคภูมิใจ
ฉันเดินมาที่ระเบียงรับลมกลางคืนให้ผ่อนคลาย แต่ส่วนล่างยังคงเปียกชื้นสองแขนเท้าที่ราวเล็กยืนบิดตัวเองไปมาจนสุดท้ายถึงได้ใช้มือข้างหนึ่งล้วงลงต่ำ
ลากปลายนิ้วตามรอยแยกพร้อมกับเสียงครางเบาๆ ปะทะกับสายลมบนชั้นที่สิบหก เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้ ฉันครางเสียงดังมากยิ่งขึ้นเมื่อปลายนิ้วถูกกดลึกเข้าไปถึงสองนิ้ว
“อ๊าาา” ริมฝีปากสั่นระริกมืออีกข้างเกาะราวระเบียงเอาไว้แน่น ก่อนที่จะได้ยินเสียงไอของผู้ชาย หัวใจของฉันหล่นลงพื้นเมื่อหันมองไปยังระเบียงห้องด้านข้าง
เงาตะคุ่มสูงใหญ่หากแต่ที่ระเบียงมืดสนิท แทนที่ฉันจะรีบกลับเข้าห้องแต่กลับยืนประจันหน้ากับเงาสีดำ ดูยังไงก็คือมนุษย์ที่กำลังจ้องมองมาที่ฉันอยู่
ร่างกายสวมชุดนอนวาบหวิวเพียงเท่านั้น หัวนมกลับแข็งเมื่อเกิดอาการตื่นเต้น ฉันยังคงใช้นิ้วทั้งสองขยับเข้าออกด้วยหัวใจที่เต้นระทึก มันทั้งตื่นเต้นและมีอารมณ์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
สุดท้ายฉันก็ครางเสียงหวานเมื่อสุขสมตามใจที่ปรารถนา ทรุดกายลงนั่งกับพื้นในตอนนี้เงาสีดำได้หายไปแล้ว หรือว่าฉันตาฝาดไปเองหรือว่านั้นเป็นคนจริงๆ
วันรุ่งเช้าฉันเตรียมพร้อมไปทำงานในเวลาหกโมงเช้าเช่นทุกวัน โดยนั่งรถเมลไปทำงานทั้งที่ตัวเองก็มีรถยนต์ส่วนตัวแต่ขี้เกียจขับเพราะรถติด แถมยังต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มมากขึ้น
ผู้คนเริ่มอัดแน่นเบียดเสียดเหมือนปลากระป๋อง ฉันที่ตอนนี้เริ่มร้อนและสัมผัสได้กับอะไรบางอย่างที่ดันอยู่ที่ก้น แน่นอนว่าไม่ต้องบอกก็รู้หากเป็นคนอื่นคงพยายามหลบเลี่ยง แต่สำหรับฉันแล้ว…มันคือโชคที่หาได้ยาก
วันนี้ชุดที่สวมใส่เป็นกระโปรงจีบรอบเลยเข่าขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับเสื้อยูนิฟอร์มที่สวมทัพเอาไว้ด้วยเสื้อคลุมอีกครั้ง วันนี้ถุงน่องไม่ได้สวมใส่รับรู้ได้ถึงมือที่สอดเข้ามาใต้กระโปรง
ฉันไม่หันมองว่าเขาหน้าตาเป็นเช่นไรแต่มือเขาใหญ่มากทีเดียว เมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่ปัดป้องยิ่งทำให้มือของเขาลูบขึ้นสูงจนมาถึงก้นออกแรงบีบจนฉันเผลอทำเสียงครางออกมา
ความรู้สึกตื่นเต้นส่วนล่างมันเปียกชื้นไปนานแล้ว มือที่ยืนยึดราวเหล็กเหมือนจะไม่มีแรงขึ้นมา มือของเขาสอดผ่านเข้ามาในแพนตี้วันนี้สวมใส่ลูกไม้สีดำบางเบา
หากผู้ชายคนนี้ได้เห็นคงถึงกลับอาการเสียแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันกำลังเสียอาการเมื่อนิ้วของเขาถูกลากมาด้านหน้าแน่นอนว่าต้องพบกับบ่อน้ำน้อยของฉัน
“อื้อ” ฉันครางออกมาอย่างลืมตัว เขากดนิ้วเข้ามาเพียงหนึ่งค่อยๆ ขยับช้าๆ ฉันไม่สนใจอะไรแล้วหลับตานิ่งดื่มด่ำไปกับความสุขที่เขากำลังมอบให้
อยู่ๆ นิ้วของเขาก็เพิ่มขึ้นมาเป็นสองนิ้ว ฉันแอ่นสะโพกขึ้นเล็กน้อยตอบรับการกระทำของเขาอย่างลืมตัว มันเสียวซ่านจนขาทั้งสองข้างสั่นสุดท้ายฉันก็เกร็งร่างกายถึงฝั่งฝัน ประจวบเหมาะกับถึงป้ายที่ต้องลงจึงรีบแหวกผู้โดยสารคนอื่นลงจากรถอย่างรวดเร็ว
ฉันเดินหนีบขาเข้ามาในบริษัท เมื่อถึงโต๊ะทำงานรีบวางกระเป๋าแล้วตรงเข้าห้องน้ำ แพนตี้ถูกถอดออกทางปลายเท้า ฉันยกขาข้างหนึ่งเหยียบที่ชักโครกแล้วใช้ปลายนิ้วที่ถนัดเขี่ยจุดกระสัน
“อื้อ” ถึงเสร็จกิจไปแล้วหนึ่งครั้ง แต่ก็ยังไม่หนำใจฉันยังคงใช้ปลายนิ้วสอดใส่แล้วออกแรงอยู่ไม่นานน้ำสีใสก็ไหลพุ่งออกมา ฉันรีบจัดการทำความสะอาดร่างกายส่วนล่างในทันที
เมื่อมาถึงโต๊ะทำงานพนักงานทุกคนก็มาถึงกันหมดแล้ว เสียงพูดคุยทักทายดังขึ้นตามปกติเช่นทุกวัน ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานแล้วเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์
“วันนี้ไปทานข้าวกันไหมครับ” เสียงกระซิบจากผู้ชายหน้าหล่อประจำแผนกการตลาดเอ่ยขึ้น เขาวางแก้วกาแฟเย็นลงให้กับฉันแล้วยิ้มอย่างเท่เหมือนเช่นเคย
“ไปกับใครบ้างคะ” ฉันก็ถามไปงั้น รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการชวนฉันแค่คนเดียว แต่ก็ต้องเล่นตัวทั้งที่อยากไปกับเขาจะแย่ อยากรู้ว่าภายใต้ชุดสูทที่เขาสวมอยู่จะเป็นเช่นไร เพียงคิดน้ำก็เดินแล้ว
“แค่เราสองคนได้ไหมครับ”
“ขอคิดดูก่อนนะคะ ช่วงนี้ไม่ว่างเลยค่ะต้องทำโอที” ฉันยิ้ม “ขอบคุณนะคะ” ฉันยกแก้วกาแฟแล้วขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนที่เขาจะเดินกลับแผนกของตัวเอง
“เสน่ห์แรงจริงๆ ไม่เว้นคนหล่อแผนกการตลาด” เสียงเพื่อนร่วมงานที่สนิทเอ่ยแซว “เลือกได้หรือยังว่าจะเอาคนไหน” ยังไม่พอเธอยังเอ่ยแซวฉันต่อ “การตลาดหรือบัญชีดี”
“พอแล้วเลิกแซว ที่จริงก็อยากควบสอง” ฉันเอ่ยพร้อมยิ้ม เพื่อนอาจคิดว่าฉันพูดเล่นแต่ที่จริงแล้วฉันตอบมาจากใจจริง หากได้ทั้งสองก็ดีแต่ติดตรงที่ฉันทำอยู่แผนกบัญชีไม่อยากมีอะไรเกินเลยกับผู้จัดการนี่สิ
มันอึดอัดที่ต้องทำงานร่วมกับคนที่มีสัมพันธ์ทางกาย ตอนนี้ฉันไม่อยากเอาชีวิตไปยึดติดกับใครเพราะทุกอย่างหาและสร้างมาได้ด้วยตัวคนเดียวตลอด
**************
ขอเปิดฉากด้วยความ.......
เม้นให้กำลังใจเขาหน่อยน้าาาาา
ขอเน้นย้ำนะคะ ว่าเด็ดจริง55555
ฝากกดติดตามและเพิ่มเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ น้องหน่อยนะคะ
- ผู้เขียน
