บทที่18: คนกวนประสาท

1092 คำ

อะไรคือการเข้าบ้านตัวเองแล้วต้องย่อง…. จริง ๆ มันก็แค่ 3 ทุ่มเองนะแต่ฉันขี้เกียจจะตอบคำถามคนในบ้านว่าไปไหนมา นี่กว่าจะแยกกับอีตาม่านหมอกมาได้ก็แทบแย่ หมอนั่นยืนยันจะมาส่งที่บ้านให้ได้เลย ทั้งที่ฉันบอกแล้วว่าป๊ากับเฮียดุมาก! นางก็ไม่ฟังไงแถมหน้ามึนมีการบอกว่า ’เจอก็ดีท่านจะได้รู้ว่าเราเป็นเพื่อนกัน’ ดีกับผีสิ! ทั้งฉันและเขาอาจโดนจับตามองจนอึดอัดพร้อมจะระเบิดตายเลยก็ได้! ฉันเข้ามาอย่างเงียบ ๆ เห็นไฟชั้นล่างดับหมดแล้ว โดยปกติป๊ากับม๊าจะขึ้นห้องไว พวกท่านชอบทำอะไรกุ๊กกิ๊ก ๆ กันสองคนอย่างเช่น นั่งดูหนังรักบนเตียงที่ไฟสลัว ๆ หรือบางครั้งก็เล่นเกม wii แข่งกัน เป็นไงล่ะป๊าม๊าฉันไม่ใช่ขี้ ๆ นะเว้ย เล่นเกมเป็นอะไรเป็น ส่วนเฮียพลก็ชอบขลุกอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยลงมาสักเท่าไหร่ ฉะนั้นข้างล่างเลยไม่มีคนใช้งาน ฉันเปิดประตูบ้านแล้วปิดลงอย่างเงียบ ๆ แต่ก็ต้องตกใจสะดุ้งเมื่อหันมาเห็นเงาใครบางคนนั่งอยู่ท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม