📚 ♡ ◟✦✩ ⟡ ⑅◡̈
🌙 ค่ำวันถัดมา
มหาลัยเงียบผิดปกติ ลมพัดผ่านต้นตีนเป็ด ใบไม้เสียดกันเบา ๆ เหมือนเสียงหายใจ สายธารเดินเร็ว หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล เธอตามหาวายุตั้งแต่ลานจอดรถ ตึกวิศวะ สนามบอล ไปจนถึงโรงยิมมวยเก่าที่ภาคินเคยบอกว่าเขาชอบไป แต่ก็ไม่เจอ
สามทุ่มกว่าแล้ว ไฟถนนสีส้มหม่นทำให้ทางเดินยิ่งดูยาว เธอกัดริมฝีปากแล้วส่งข้อความอีกครั้ง
Saitharn: อยู่ไหน
หน้าจอเงียบ ไม่มีแม้แต่จุดสามจุด เธอสูดลมหายใจลึก ตัดสินใจไปยังที่ที่ปกติคนไม่ค่อยไป บันไดหนีไฟข้างตึกเก่า ตรงนั้นมีมุมมืดที่เธอไม่ชอบนัก แต่คืนนี้สัญชาตญาณบอกให้ลอง
เธอผลักประตูเหล็ก “แกร๊ก” เสียงสะท้อนในบันได กลิ่นฝุ่นเย็นตีขึ้น ไฟบางดวงติดบ้างดับบ้าง สายธารหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปที่เขาเคยส่ง ท้องฟ้าจากมุมแคบ ๆ พร้อมแคปชันว่า ที่เงียบของฉัน มุมภาพมีราวเหล็กเปื้อนสนิม…คล้ายที่นี่
เธอเดินขึ้นจนถึงชั้นบนสุด ประตูดาดฟ้าล็อก เธอหอบเบ
