📚 คำสารภาพครั้งแรก ⟡ ⑅◡̈ꕀ୨♡୧

2625 คำ

📚 ⟡ ⑅◡̈ꕀ୨♡୧ เย็นวันศุกร์ 🌆 ห้องโปรเจกต์ชั้นสี่เงียบกว่าทุกครั้ง พัดลมเพดานหมุนช้า ๆ มีเสียง “วืด…วืด” เป็นจังหวะ แสงแดดก่อนค่ำลอดบานเกล็ดเข้ามาเป็นเส้นยาว ตกลงบนโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยแฟ้ม เอกสาร และโพสต์อิทเหลือง ๆ ที่เหลือไม่กี่แผ่น บนหน้าจอแล็ปท็อป ไฟล์สุดท้ายขึ้นว่า “Final_v6_submit.pdf” ✅ อัปโหลดเสร็จเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศเงียบ เหมือนทุกคนกำลังหายใจพร้อมกันแบบโล่งอก แต่ก็ยังมีความว่างเปล่าหลังจากกดปุ่มส่งงานไปจริง ๆ ✨ สายธารเอนหลังพิงเก้าอี้ เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจกลับมาเดินจังหวะปกติ หลังผ่านทั้งโปรเจกต์ ทั้งเรื่องที่กดดัน เธอวางปากกาลง หายใจยาวเหมือนเพิ่งโผล่พ้นน้ำ 🌊 วายุนั่งตรงข้าม แขนพาดพนักเก้าอี้ข้าง ๆ เขามองไฟล์บนจอแค่แวบเดียวก็ปิดเครื่อง ไม่ปล่อยมุก ไม่แซวเหมือนเคย มีแค่ความนิ่งที่เขาพยายามทำให้มั่นคงวางอยู่บนตัวเอง “เสร็จแล้ว” สายธารพูดเบา ๆ เหมือนคุยกับห้องว่าง “อืม” วา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม