📚 ⋆⑅˚₊ ｡ཻ♡
🔆 เช้าวันพฤหัสฯ
ฟ้าใสจนเหมือนจะบังคับให้อารมณ์ดีตาม วายุตื่นก่อนนาฬิกาปลุก นั่งพิงหัวเตียง มองเพดานขาว ๆ แล้วพูดกับตัวเองเบา ๆ
“ไป”
เขาไม่รู้ว่าคำนี้จะพาอะไรกลับมา แต่แน่ใจว่าถ้าไม่ “ไป” วันนี้ เขาจะวนอยู่กับความคิดเดิม ๆ อีกหลายคืน ความเงียบก็จะกลายเป็นกำแพงที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนปีนไม่ไหว
เขาลุกไปอาบน้ำ ใส่เสื้อเชิ้ตธรรมดา กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ทิ้งแจ็กเก็ตหนังไว้ในตู้ วันนี้ไม่อยากพกอะไรที่ทำให้ดูแข็งเกิน เขาแค่หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่เธอเคยให้มา ใส่กระเป๋ากางเกงด้านในเหมือนพก “คำเตือน” ไว้ใกล้ตัว อย่าพูดคม อย่าทำร้าย
ก่อนออกจากห้อง วายุเปิดโน้ตที่พิมพ์ค้างไว้เมื่อคืน ร่างข้อความ “ขอเวลาสั้น ๆ จะฟัง ไม่เถียง ไม่เร่ง” เขาอ่านอีกครั้ง แล้วยิ้มจาง ๆ ก่อนปิดจอ ไม่ส่ง เพราะตัดสินใจแล้วว่าจะไปพูดด้วยปาก ไปมองตากันตรง ๆ
เขาขี่บิ๊กไบค์ออกจากคอนโด เส้นเลียบคลองยามเช้า ลมพัดเ
